Eerder dan ik had verwacht

Mijn naam is Nadia , ik ben 25 jaar oud en mama van senn die inmiddels alweer 3.5 jaar is !!

Senn is geboren met 32 weken , prematuur en dysmatuur.... 38 cm en 1230 gram .... Ik zal bij het begin beginnen :

Al vrij snel raakte ik zwanger , absoluut gewild en meer dan welkom! De eerste controle ... Ik kon niet wachten om te horen of alles goed was en of we een kloppend hartje zouden horen/zien! En ja hoor daar was hij dan het kloppend hartje , die vergeet ik nooit meer wat is dat bijzonder om te horen !

De weken vlogen voorbij en voelde me super , geen klachten geen vermoeidheid geen misselijkheid helemaal niks !( Op wat verslavingen ineens na )

Toen was daar binnen no time de 20 weken echo , toch wel een echo die iedereen best spannend vind denk ik en zo dus ook ik! En waar ik dus bang voor was.. er werd niks gezegd , stil ... Hij was wel erg klein en konden geen precieze metingen doen ..Duwen draaien keren... Maar meneer wilde niet goed liggen en moest ik dus voor een 2e 20 weken echo maar in een ander ziekenhuis waar ze net wat gespecialiseerder zijn ..het maakte me verschrikkelijk bang want ja wat als het echt niet goed is ... Maar gelukkig alle zenuwen voor niks , wel wat klein maar ach ik ben zelf ook niet groot dus hoefde mee geen zorgen te maken dus dat deden we dan ook niet !

De weken gingen voorbij , tot ik op een ochtend met een vriendin naar de Intratuin ging ..28 weekjes zwanger en man wat voelde ik me slecht zeg.. gigantische hoofdpijn , pijn in m'n buik en gewoon echt beroerd ... Snel even langs mama ( want ja die had al 3 keer een zwangerschap mee gemaakt dus die zou het wel weten ) even de verloskundige belle.... Met als advies rustig aan en even tot morgen afwachten , dus dat deden we...

De volgende dag , erger dan de dag ervoor ...direct gebeld en moest direct naar het ziekenhuis , ctg bloedprikken urine op kweek ... Spanning stijgt !!  Gelukkig was met die kleine alles goed , bloed prima in orde maar in de urine zat te veel eiwitten.. en een torenhoge bloeddruk ....maar toch weer naar huis gestuurd zonder iets of wat alleen in de gaten houden ..nou met meer onzekerheid kan je niet weggaan want was er aan de hand ...en wat is dat als je teveel eiwitten in je urine hebt ??

Omdat de verloskundige al een aantal keer had gezegd dat hij te klein was kreeg ik 2 extra groei echo's, 32 weken en 36 weken .. niet zoals het hoort maar ach 2 x vaker naar die kleine kijken!... De hoofdpijn bleef , en hield steeds meer vocht vast ... Ik voelde me verschrikkelijk ziek en beroerd. 

32 weken !!! Yes eindelijk weer die kleine man zien , tijdens de echo zei ze al oei wat is hij klein ... Pff ik werd dat zo beu .. iedere x weer hetzelfde liedje... Kan het dan nooit eens positief ... Ze liep de kamer uit en moest naar de gynaecoloog... En vanaf dat moment weet ik niks meer ! Helemaal niks ... alles wat er vanaf dat moment gezegd en gedaan is tot een week na de bevaling ben ik kwijt en moet ik geloven op verhalen ....Het eerste wat zei ze is de kleine man gaat binnen nu en 2 uur geboren worden ... Pardon .......nu al dat kan toch niet ..waarom? Pré eclampsie... Uhh pardon? Waarom hoor ik dit nu pas....

En ja hoor binnen no time lag ik op de kamer , katheter ingebracht , ctg aangesloten , bloeddruk meter om m'n arm waar ze zich kapot van schrokken zo hoog... Wel geteld een half uur gelegen maar de hartslag van de kleine zakte steeds weer weg..krabbelde wel weer op maar heel snel weer veel te laag ..ik had net genoeg tijd om mijn moeder te bellen ( die werkte gelukkig in het ziekenhuis waar ik was ) dat ze nu moest komen en dat ze oma ging worden ... Ze lachte en geloofde me niet want maakt wel vaker van die grapjes maar deze keer was het geen grap ( sorry zusje nogmaals dat jullie lunche samen niet door kon gaan hahaa ) gelijk mee genomen naar de ok...ruggenprik alle toeters en bellen en gaan met die banaan, geen idee wat er me stond te gebeuren.... Tijdens de keizersnede vertelde ze nog even van ja 32 weken .. net op het randje maar dan moet bij wel zelf kunnen ademen en gelijk huilen als hij word geboren anders moesten we naar een ander ziekenhuis ..nog meer spanning maar wat was ik blij dat we hem hoorde huilen!

Gelijk werd hij meegenomen, niks van gezien alleen gehoord ... Eenmaal terug op de kamer leek het eeuwen te duren voor kleine senn bij me kwam ... En daar was hij dan eindelijk... Woow..zo klein maar helemaal compleet... Senn had wel zuurstof , sonde, infuusje en alle andere apparaten aan z'n lijfje maar ach dacht ik..alleen maar goed zo kunnen ze hem extra goed in de gaten houden...

Een week lang op de kinderkamer met senn , couveuse en ik lag in bed .. ik kon hem niet pakken ..alleen zien via een glazen ruitje ..pff dat breekt je hart echt! Piepjes en belletjes , verpleegkundige die binnen stormen ... Help wat is er nu aan de hand zeg waarom zo een paniek maar gelukkig vaak voor niks of krabbelde meneer zelf weer op! Sterk mannetje werd er door ze gezegd ! En dat is hij zeker ! ( Betere en lievere verpleging had ik niet kunnen wensen! Wat een top vrouwen!)

Na die week mochten we naar de logeer kamer, senn nog wel in de couveuse maar iets meer privé , heerlijk dacht ik maar ik vond het verschrikkelijk!! Senn lag niet meer bij me ..kon er zo naar toe als ik wilde maar niet meer naast me, Week na week !

Ik kon hem gewoonweg ook niet alleen laten , niet naar huis ..voelde me al schuldig als ik ging douchen want wat als er wat gebeurde en ik was er net niet bij! Na veel praten werd me toch geadviseerd om naar huis te gaan , verschrikkelijk vond ik dat .. m'n hart brak iedere x weer ! Maar hij was in goede handen wist ik ! Van de overstap naar de logeerkamer weet ik weer veel,gelukkig !! Veel praten met een psycholoog iedere dag weer ( en ik ben al zo een makkelijke prater.. niet dus ) kropte ik nog alles op , het was mijn fout ! Ik heb senn geen 40 weken kunnen dragen , ik ben nu al een slechte moeder..mijn schuld sorry mannetje .. deze gedachten ..deze pijn heeft me heel erg lang bijgestaan en nog wel eens ( heel stom misschien maar altijd bang dat hij me dit kwalijk neemt want ja heb ik dan iets foute gedaan tijdens de zwangerschap of had ik het anders moeten doen.. ...maar gelukkig kan ik er nu beter over praten al doet me echt nog wel pijn als ik de foto's zie en er aan terug denk !

 Maar gelukkig.... alles bleek super te gaan  , van couveuse naar verwarmd bedje naar een gewoon wiegje maar toen nog even een kleine tegenslag ...het drinken ging niet zoals ze verwacht hadden en duurde lang voor hij zelf kon drinken ...pas een kleine week voor we naar huis mochten had hij het door !! 

Senn was 39 weken en we mochten naar huis, 7,5 week ziekenhuis, 7,5 week super goede hulp na 7,5 week moest ik alles zelf doen ... HELP!!!  ik kan dit toch niet .. hoe dan zonder al die hulp wat als er iets opdoet.. ik heb jullie niet meer bij de hand ... Maar het is gelukt, en wat was het heerlijk na al die weken weer thuis te zijn zeg !!! 

Senn is nu 3.5 jaar oud , nog wat aan de kleine kant maar ach.. zoals ze bij de verloskundige altijd zei ... Jij bent ook niet groot ! En hij is gezond dus mij hoor je niet klagen!!