Deel 3, ‘onze dochter werd geboren met 26 weken’

Donderdag 3 maart 08.00

Ik heb een prima nacht gehad, de weeën lijken iets af gezwakt. Wel moest ik iedere 2 uur naar het toilet (ofja de po stoel naast het bed) door de infusen vocht, maar dat heb ik ervoor over.

Tegen 08.15 wordt de ctg weer aangelegd, dit telkens een heel gedoe, omdat ons meisje nog zo klein is ‘kruipt’ ze telkens onder de censoren door.

Vanaf dat moment lijkt het ‘loos te gaan’ de weeën worden langzaam aan heftiger, en er lijkt geen houden meer aan.

De Gynaecoloog wordt opgeroepen, een bekend gezicht, het is de gyn die ook bij de geboorte van onze zoon aanwezig was.

De moed zakt me in de schoenen, ik kan dit helemaal niet! Ze mag nog niet komen! Het is veel te vroeg!

Ik denk dat ik nog nooit zoveel gehuild heb dan in de laatste 48 uur. Ik smeek om een ruggenprik, maar zodra de anesthesist binnenkomt blijk ik al 10cm ontsluiting te hebben! In het zijkamertje, buiten ons zicht staat het hele team van de nicu al klaar om ons meisje op te vangen. En om 11.00 is ze er, onze dochten Fien.