De laatste nacht in het ziekenhuis!

De laatste nacht in het ziekenhuis en wat was ik blij dat ik het advies had opgevolgd om nog een nachtje te blijven. De kraamverzorgster van het ziekenhuis had haar meegenomen voor de nacht, zodat wij nog een goede nacht konden maken. Uiteraard werd ik alsnog van alles wakker. Ik zag de deur open gaan en zag een andere kraamverzorgster mij tegemoet komen. Ze vroeg of Estelle misschien wat bijvoeding mocht, het was mij namelijk in het ziekenhuis wel enigzins gelukt om borstvoeding te geven. Ze was nogal overstuur blijkbaar dus ik zei al meteen dat het prima was. Ik weet niet hoe lang het daarna duurde maar ze kwam op een gegeven moment alsnog binnengelopen met een wiegje, daarin lag Estelle echt te krijsen. Toen ze aankwam bij mij bed legde ze haar in mijn armen, "Misschien dat ze stil wordt van mama.", dat overviel mij mega erg want ik kon mijzelf amper bewegen of omhoog komen, laat staan als er een baby op mij ligt. Ze hebben er nog een kinderarts bij laten komen die nacht want ze werd maar niet rustig. Gelukkig kon de arts niks vinden en gooide ze het op haar karakter, de pittige bevalling en daardoor misschien een trauma. Wellicht dat een osteopaat wat zou kunnen betekenen. Prima. Mijn katheter werd er uit gehaald en ik ging weer liggen. Uiteindelijk heb ik nog even kunnen slapen en Robin en Estelle wat langer. Ik moest ontzettend nodig plassen en moest dus zo snel mogelijk bij de wc zien te komen, terwijl ik nog niet gelopen had. Het ging oke en haalde de wc net. Djeez, wat een kracht zit er op je blaas na een bevalling en gelukkig viel het mee ondanks de hechtingen in elke windrichting. Een keer een wat andere koningsdag dan normaal. Mama zou nog eventjes wat spullen komen brengen zodat ik eindelijk kon gaan douchen na 3(!!!) hele dagen, waarvan 1 een bevalling. Ik voelde me gewoon geen mens meer. Echt verschrikkelijk. Wat was het heerlijk om even te kunnen douchen maar wat was dat ook een inspanning als je zoveel bloed bent verloren. Robin borstelde daarna mijn haar uit want ik had er geen kracht meer voor, dus at ik weer even wat. Ondanks alle gebeurtenissen keek ik er enorm naar uit om naar huis te gaan. Uiteraard begon Estelle weer precies overstuur te raken toen wij naar huis gingen, maar wij konden dit. Daar gingen we dan, als vers gezin naar huis, naar onze Mila!

De autorit was af en toe wat intens door Estelle haar gehuil maar we waren thuis. We lieten Mila kennismaken met Estelle en wat vond ik dat eng!! Mila is echt mijn kind en een nogal apart hondje sinds haar castratie (zo noemde ze het bij de dierenarts). Ook haar wereld stond natuurlijk op zijn kop! De kraamzorg was al onderweg en ik probeerde ondertussen borstvoeding te geven om Estelle stil te krijgen. Dat werd ze niet en ik kon wel huilen. Ik trok dit helemaal niet en had hier totaal geen energie voor, overigens had Estelle er ook echt geen geduld voor, ze werd ontzettend nijdig dat het niet snel genoeg ging. Ik besloot die dag dat ik ging stoppen met bv, uiteraard moest ik meteen huilen dat het mij niet goed lukte maar het was de beste keuze. Die dag en nacht hebben we haar de bijvoeding gegeven en de volgende dag flesvoeding gehaald. De kraamzorg was een nogal rommelige opstart, voor ons gevoel was ze echt na 2 minuten weg en hadden we praktisch niks aan die opstart. (De 2 dagen erna hadden we een super leuke kraamhulp en de dagen daarna waren ook prima.) Ik lag boven te rusten en hoorde Estelle beneden al keihard huilen. Zo'n ontzettend rotgevoel als je thuis komt met een baby die gigantisch overstuur is waar je weinig aan kunt doen, en je zelf ook amper wat kan en jezelf eigenlijk waardeloos voelt! Gelukkig was ook mijn mama er weer in de kraamweek en ondersteunde ons waar mogelijk, elke avond heerlijk vers eten en die avond meteen biefstuk. De eerste dagen vond ik zo enorm zwaar, Robin deed bijna alles, de nachten waren het ergste. De 2e dag dat ik thuis was, is er ook nog een werk gerelateerd incident geweest. Wat echt de druppel was die de emmer, die tijdens mijn zwangerschap gevuld werd, liet overlopen. Hier ga ik verder niet op in maar het heeft mijn zwangerschap en kraamtijd wel degelijk  beïnvloed.

De rest van de kraamweek was bijzonder, de osteopaat is langs gekomen waardoor Estelle wel echt verbeterde. Want die 3e nacht thuis was echt een hel, die stuwing jongens, wat een hel. Robin zat met 2 huilende vrouwen. Ik heb alles oprecht veel erger ervaren dan hoe ik het op internet las. Ze mogen je zeker beter voorbereiden op je kraamweek en uberhaupt op het "4e trimester". Ik heb de eerste paar dagen thuis zoveel onrust gehad in mijn lijf. Alleen al als de bel ging zat ik rechtop in bed en als Estelle 1x huilde stond ik naast haar wieg, wat ontzettend dom was omdat ik amper op mijn benen kon staan. De wc was al een hele opgave, had last van hartkloppingen (ook door de inspanning) en ontzettende oorsuizen, wat blijkbaar ook door bloedverlies kwam. Goed, dit is al weer een enorm lang verhaal, maar ik heb jullie er ook wel weer een tijd op laten wachten. Ik zal proberen mijn volgende blog weer sneller te laten volgen! Estelle is ondertussen namelijk al bijna 4 maanden en wij hebben zelfs al een vakantie naar ibiza achter de rug dus ik heb nog flink wat bij te praten. 

Wellicht leuk om mij te volgen op instagram! Daar deel ik eigenlijk elke dag leuke story's van onze gezellige Estelle! www.instagram.com/jennifermuskens 

Tot snel! xx