De bevalling van Julia Sophie

Woensdagmorgen 15 december werd ik al vrij vroeg wakker, zoals zo vaak de laatste tijd. Dit keer voelden mijn benen heel rusteloos aan, vervelend en het hield me juist wakker. Iets later begon het ook wat te rommelen in mijn buik en kreeg ik het gevoel dat de bevalling wel zou kunnen beginnen vandaag.

Ferdy ging eerst nog wel eventjes naar het werk om alles op te starten. Ik had een vriendin gevraagd of ze Féline naar de peuterspeelzaal wilde brengen en of ze daarna weer terug wilde komen. We dronken samen een kop thee en ik wilde in bad, ik voelde me niet helemaal lekker. Ik begon over te geven en vroeg of ze nog even wilde blijven. ze ging bij me zitten in de badkamer en af en toe had ik een lichte wee.

Een vriend gevraagd Féline uit de peuter te halen en dan zou ze bij hem blijven tot nader bericht. Hij had al kleding en alle benodigdheden van Féline voor het geval ik zou gaan bevallen.

Ik liet Ferdy weten dat ik het toch wel fijn zou vinden als ie straks thuis zou komen. Toen hij eenmaal thuis was, ging mijn vriendin weer weg. Ik wilde gewoon niet alleen in huis zijn. Ik ging uit bad, in bad, op bed en danste het hele huis door met mijn boxje met muziek in de hand.. We gaan er voor, ik had er zin in!

Af en toe dus wel een wee, maar het zette niet door. 2 mensen had ik gevraagd voor het maken van foto’s en filmpjes van de badbevalling .. als de ene niet kon, dan kon de ander hopelijk wel! De ene moest werken maar de ander was gelukkig vrij! Hij zou die dag standby staan. Check, weten we dat dat ook al geregeld is, mocht ik vandaag echt gaan bevallen.

Rond 15.30 lukte het me eindelijk om te poepen. Dat zat me de hele dag al dwars. Alsof dat ook het startschot was van de bevalling! Ik kreeg elke 5 minuten een goeie wee die 1 minuut aanhield. Ving ze op onder de douche en lag daarna weer in bad. Na een uurtje heb ik de verloskundige gebeld. Ze zou even langs komen rond 17.00 om te kijken wat die weeën al gedaan hadden.

Ik zat op de wc en er kwam wat bloed en slijm los, een goed teken .. dan komt er een opening! Dus ik wist: die bevalling is wel begonnen! De verloskundige deed de controles, hartslagje ging goed van Julia en ik had 2-3 cm ontsluiting! Top dus, het was begonnen. Kon natuurlijk nog wel heel lang duren, maar de start was er.

Op dat moment hoorde en voelde ik: pats!  Het vruchtwater liep eruit.. Twijfel of er in het vruchtwater gepoept was, maar haar hartslag ging nog steeds erg goed en Julia had het nog goed in de buik. Tja, misschien had ik naar het ziekenhuis gemoeten, maar in goed overleg hadden we het plannetje gemaakt dat ik nog eventjes thuis zou blijven, in mijn eigen fijne bubbel die ik zo wenste.

De verloskundige zou naar huis gaan om te eten en na 2 uurtjes zou ze weer komen. Dan konden we de situatie weer opnieuw bekijken. En anders eerder bellen uiteraard mocht het snel gaan. Ze zei me de lieve, geruststellende woorden dat ik het heel goed deed en zei ook: jij kunt dit heel goed zelf. Jij weet hoe je moet bevallen, dus dat gaat je nu ook lukken! Niet wetende dat zo’n 3 kwartier later die woorden wel heel letterlijk betrekking zouden hebben op de bevalling.

Maar het gaf mij op dat moment weer die rust terug, de regie. ik zou nog even  verder kunnen zwijmelen met Douwe Bob door de speakers en eventueel kunnen bijstellen naar het hebben van geen thuisbevalling, geen badbevalling maar wederom weer een ziekenhuisbevalling. Want als dat nodig is, dan is dat ook goed.  Maar voor nu werd er nog steeds geluisterd naar wat ik nodig had en werd er mee gedacht in hoe kunnen we het zo comfortabel mogelijk maken.

Ferdy had onze fotograaf gebeld en hem de situatie uitgelegd. Hij mocht komen als ie dat wilde, maar het kon heel lang duren, redelijk vlot gaan, maar het kon ook zijn dat we toch naar het ziekenhuis zouden gaan en dan kwam hij ook van een koude kermis thuis.. Geen probleem zei die, dat is toch zo met een bevalling.. we zien het wel, maar ik kom er nu wel aan.

Ik stapte weer in ons eigen bad, muziekje aan en ik merkte dat het snel ging. Er zat amper tijd tussen de weeën om op adem te komen. Om ze op te vangen ging ik op mijn knieën zitten en leunde over het badplank heen. Ik voelde haar steeds meer zakken .. Ferdy riep van beneden bij de trap: "Ik ga even naar de winkel nog hoor, even om wat drinken te halen". "NEE!!!!", schreeuwde ik. Hij vloog de trap omhoog, en zei: "Carien, ik moet bellen hè?".  "JA!" 

En daar stond ik ineens op uit bad. Ik moest er uit, want ik wist .. de persweeën komen er nu aan! In ons eigen bad bevallen kon niet, althans, als er iets zou gebeuren met mij of Julia, dan zouden de hulpdiensten er niet goed bij kunnen. Dus ik verzamelde nog wat kracht en zo waggelde ik nog naar ons bed.

De deur ging beneden open, daar was Robin, de fotograaf. De mannen liepen de trap op.. Ferdy zei nog: "Ja het gaat toch wel heel snel! De verloskundige is gebeld en komt er aan." Haha, ze zwaaiden de slaapkamer deur open en al gauw zei Ferdy: "Ik zie wat .." Robin zei: "Dat is het hoofd!! Bel 112!!"

Ik was echt zo happy, want ik kon alleen maar denken, whoehoe! Hier kom ik mooi snel vanaf! Bij de volgende wee komt ze al. Praten deed ik niet, ogen mooi dicht en mee gaan met de weeën, ik voelde me zo krachtig! De woorden die de verloskundige daarvoor had gezegd, kwamen weer naar boven! Ik kan dit, tuurlijk kan ik dit! En anders zijn ze er zo!

Ferdy belde 112 en liep de kamer uit. "Nee nee hier blijven", zei Robin! De telefoon werd op luidspreker naast me gelegd. Ik kreeg een echte goeie perswee en daar stond het hoofdje! Bij de volgende wee was ze er al!

Ferdy schreeuwde dat de navelstreng om haar hals zat, en Robin handelde snel! Ik ging voorover en pakte haar aan! Wauw! Ze is er! De ogen wagen wijd open, en er kwam goed geluid uit!

De alarmcentrale zei dat ze warm moest blijven. Ferdy trok alle handdoekken uit de kast en de mannen bedekten ons helemaal zodat we warm bleven. Er volgde nog een wee en daar kwam de placenta.  \

Ze moesten de navelstreng afklemmen en Ferdy vloog naar beneden; daar had ik namelijk alles klaarliggen voor de badbevalling. Hij kwam boven en kreeg de klem niet open. "Haal een veter uit de schoen en doe het daar mee! Dat kan ook werd er gezegd!" Haha en die mannen keken direct naar beneden naar hun voeten, maar hadden beide geen schoenen aan! Met grof geweld kreeg Ferdy toch de navelklem open en deed het er om heen (achteraf bleek het dat ie de oude navelklem van Féline had gebruikt, tsja, die krijg je in principe ook niet los!).

Er werd verteld dat de ambulance er bijna was en even later hoorden we de sirenes! Zij kwamen via de tuin en de verloskundige kwam via de voordeur! Ze kwamen elkaar tegen op de gang. De controles werden gedaan en waren goed! Het ambulancepersoneel feliciteerde ons en vertrok toen alles goed bleek te zijn!

Ik kijk terug op een fantastische bevalling! Met geluk dat het allemaal ook goed ging. Blij dat een bevalling nu ook een fijne ervaring kan zijn.