De bevalling (deel 1)

3 september 2023 (Uitgerekend op 4 september)

In de nacht van 2 op 3 september begon het licht te rommelen in mijn buik. Dit herhaalde zich de daaropvolgende dagen, maar het zette nooit echt door, dus ik verwachtte er eigenlijk nog niet veel van. Rond 9 uur werd ik wakker en voelde ik meteen dat ik meerdere weeën achter elkaar kreeg. Het was nog niet pijnlijk of hinderlijk. De verloskundige adviseerde ons om zo lang mogelijk te ontkennen dat de bevalling was begonnen, aangezien de eerste fase vaak lang kan duren. 

Dus we begonnen gewoon aan de dag en besloten lekker samen op de bank een serie te kijken. Rond het middaguur kwamen mijn schoonouders met ons nichtje en neefje even snel op bezoek om iets af te leveren. Ze hadden totaal niet door dat ik ondertussen al weeën had en de bevalling eigenlijk al was begonnen. Gelukkig bleven ze niet lang, want ik zat niet heel comfortabel meer. 

Rond half 3 vond mijn vriend dat de weeën wel erg snel achter elkaar kwamen en vroeg of ik ze niet moest timen. Hierop begon ik de weeën te timen en de app gaf aan dat ik naar het ziekenhuis moest. Mijn vriend belde daarom de verloskundige, en ze zou binnen een half uur bij ons thuis zijn. Helaas hadden wij een waarnemende verloskundige, die we niet kenden (achteraf geen goede ervaring). De verloskundige kwam bij ons thuis en wilde naar het hartje van de baby luisteren. Deze was mooi te horen. Daarna controleerde ze mijn ontsluiting. 

Deze bleek ‘maar 1 á 2 cm’ te zijn, hoewel de baarmoedermond wel helemaal verstreken was. Na de controle kwam er een beetje vocht mee naar buiten. De verloskundige wilde controleren of dit vruchtwater was. Volgens haar was het geen vruchtwater. Later in het ziekenhuis bleek dit wel al vruchtwater te zijn, maar het stroomde niet zo (waarschijnlijk een scheurtje bovenin het vlies van de baarmoeder). Meer hierover later...

De verloskundige zou rond 6 uur/half 7 uur terugkomen om mijn ontsluiting te controleren. Als er eerder iets was, mochten wij haar altijd bellen. In de tussentijd ging ik onder de douche zitten, wat heerlijk was. Met de douchekop bovenop mijn buik (gelukkig had ik alleen weeën bij mijn buik) en dan weer onderop mijn buik. Zo heb ik ruim een uur in de douche gezeten. Ondertussen werden de weeën intenser en heftiger. 

Ik wilde niet meer zitten of liggen, want dat deed pijn. Alleen staand kon ik de weeën goed opvangen. Ondertussen begon er een wedstrijd van Ajax en ging mijn vriend nog patat bakken in de oven, want hij dacht dat ik nog wel even zou gaan eten... rond kwart over 5 vroeg ik aan mijn vriend of hij de verloskundige wilde bellen, want ik kon echt niet meer. De verloskundige zou er rond 6 uur zijn, fijn! Ondertussen vroeg ik mijn vriend of hij het TENS-apparaat wilde aansluiten (WAT BEN IK BLIJ DAT IK DEZE HEB GEHUURD!!). 

Er zat geen duidelijke uitleg bij, dus zochten we snel even een filmpje op Youtube op. Rond 6 uur stond de verloskundige weer op de stoep. Mijn vriend vroeg of het TENS-apparaat goed was aangesloten, want ik voelde het eigenlijk niet zo goed. De verloskundige wilde helpen, maar wist eigenlijk niet zo goed hoe het apparaat werkte en aangesloten moest worden (?!?). 

Uiteindelijk is het mijn vriend gelukkig wel gelukt. Wat een verademing! De verloskundige controleerde daarna mijn ontsluiting en zei dat het 2 á 3 centimeter was, nog te weinig om naar het ziekenhuis te gaan. Vanaf dat moment is alles in een stroomversnelling gegaan... Want ik blijk (achteraf) al persweeën te hebben gehad...