De aanloop naar de geboorte van ons kindje

Ik begin gewoon meteen met de week voor de bevalling. Want ja, toen dacht ik al dat het was begonnen. Namelijk maandag 16 september had ik controle bij de vk. Ik vertelde haar dat ik het hele weekend al harde buiken had waar soms zelfs regelmaat in leek te zitten. De tip: ga een stevige wandeling maken en daarna lekker in bad. Zo gezegd, zo gedaan. Samen met mijn collega (en tevens ook mijn kraamverzorgster, dus ja je leest het goed: ik ben kraamverzorgster) aan de wandel. Daarna even 10 min kolven (eigen initiaf) en toen lekker in bad. En al snel begon het. Eerst onregelmatig. Maar zo vanaf 17:00 uur dan toch echt regelmatig om de 5 a 6 min. Dus na 3 uur timen toch maar bellen. Nou komt ie hoor. Geen ontsluiting en zelfs de baarmoedermond was nog niet verstreken. Hahah wat een grap! En oja, de weeën waren weg. Foetsie. En je raadt het al. Dit was de rest van de week zo. Elke avond weeën om de 5 min. Maar ik belde niet meer hoor. Ik dacht, ik bel wel pas als ze om de 3 min komen. 

Vrijdag 21 september (mijn uitgerekende datum). En bam, daar was die enorme hoofdpijn. En ik wist genoeg. Te hoge bloeddruk. Dus ik belde de vk, en ze kwam er aan. En ja hoor een bloeddruk van 160/110. Oepsie, dat is wel heel hoog. Dus naar het ziekenhuis voor controle. Daar bleef hij aan de hoge kant, maar ik had gelukkig nog geen eiwitten in mijn urine. En omdat ik al 40 weken was, werd besloten dat ze mij wilden inleiden. Ik mocht mij de volgende dag melden en dan gaan ze een ballonnetje plaatsen. 

En dat bericht vond ik vreselijk. De hele zaterdag heb ik gehuild. Weg thuisbevalling. En omdat ik als kraverzorgster werk weet ik ook een beetje wat voor ellende een inleiding met zich mee brengt. (weeën storm, geen vordering ontsluiting, sneller een ruggenprik, wat weer kan leiden tot een vacuüm) maar goed. Niks aan te doen. 

Zaterdag werd het ballonnetje geplaatst. Stef ging thuis slapen, want de volgende dag zou ik hem harder nodig hebben. Na maar 2 uur slaap, kwamen ze checken hoe ver ik was. Stef was inmiddels in het ziekenhuis. 

1cm...wat????neeeee. Dat wordt een lange zit. Die middag had ik 2 cm. Hahaha yes! Nou dat wordt dan hopen op maandag. Maandag ochtend had ik dan eindelijk 3 cm! Yes! Vandaag zou hij of zij geboren worden. (wij waren trouwens enorm overtuigd van een jongen!). Mijn vliezen werden gebroken en ze lieten even mijn lichaam het zelf oppakken. Helaas gebeurde dit niet, dus hup die wee opwekkers aan... En niet snel daarna knalde ze er door. En HOE?! Wee op wee op wee. Nog geen minuut rust. En volle bak in mijn rug en buik. Wat een ellende. Maar ik dacht:elke wee heb je nodig Mara, zo is jullie kindje er sneller. Dit kan jij!!!! Onze kraamzorg kwam ook naar het ziekenhuis, dat vonden wij fijn en zij vond het heel bijzonder. Even onder douche, dan toch weer de tens erop en rondlopen. Ik wist het niet meer. Het was 2 uur en ze kwamen weer checken, want die weeën gingen wel heel snel. Nog steeds 3 cm... Precies waar ik bang voor was. Wee opwekkers af in de hoop dat er meer rust zou komen. Maar helaas. 

Na wikken en wegen, toch maar die ruggenprik. Dat was heel fijn. Even een uurtje geslapen. Maar helaas, na 3 uur kwamen alle weeën er dwars doorheen. Wat een ellende!!! De ruggenprik zat goed, dus kreeg ik steeds een shotje waar ik dan weer even op kon teren. Onder tussen had ik maarliefst 4 cm. Dus die ruggenprik hielp ook niet. De keizersnee kwam ter sprake. Was ik om 22:00 uur niet vooruit gegaan, dan kreeg ik een keizersnee. 

Maaaar ik had 6 cm!!! Joepieeee. Maar mijn moed zakte me in de schoenen, ik was kapot! Amper geslapen, stress om de baby, pijn, stress om stef omdat hij moe werd. Dus even huilen en weer doorgaan. Om 00:00 uur had ik 8 cm. En kwam de gynaecoloog zich vast voorstellen. Voor de zekerheid. Ik kende haar, van het werk. Dus even gezellig gekletst. En dat was gek, want ineens waren de weeën weg/minder... Hmm mijn hoofd ging weer ratelen. Nee he, dat is niet goed. Mijn baarmoeder is op. Dat wordt straks een fluxus (te veel bloed verlies). Naja, in dit geval was 't dus niet goed dat ik meer wist. 

Om 2 uur kwamen ze terug. En allemaal dachten we hetzelfde. Dit word 'm niet... Ik had steeds een mini wee om de 10 min. Maar geloof het of niet. De verloskundige voelde en zei: huh? Je hebt 10 cm en het kindje ligt ook al hartstikke diep! Hahahaha wij lachen! Ik voelde niks, noppes, nada. Dus hup persen op wat de monitor verteld. En na ongeveer 55 minuten persen was daar ons kindje. 

EEN MEISJE!!!! Stef we hebben een dochter!!!! Zo verliefd!!! 

Onze lieve, mooie Suze is geboren. 25 september 2018 om 3:25 uur.. 

Helaas had ze wat moeite met ademhalen en werd ze, bij Stef op de buik, meegenomen naar de couveuse afdeling. En nadat ik gehecht werd (dat was dan weer een meevaller, ik voelde niks door die stomme ruggenprik) en gewassen was mocht ik eindelijk Suze op mijn buik leggen en proberen aan te leggen. En wat een heerlijk gevoel is dat zeg. Ik heb ze pas om 1 uur smiddags weggelegd hahah. 

Wat waren we trots op haar. Want al snel deed ze het super goed. En wat is ze mooi en klein (het ziekenhuis verwachte een klein mollig kindje). 3055 gram en 50 cm... Klein en mollig??? Hahah

En wat was ik trots op Stef. Hij heeft mij zo goed ondersteunt bij die weeën storm, en hij was echt kapot maar bleef aan mijn zij!!! Wat een topper!