2 jaar geleden
Bewust gepland
Wanneer je door, of misschien wel dankzij, de eerste bevalling opeens een keuze krijgt over hoe je wilt gaan bevallen. Je zou zeggen dat dit een luxe is, maar niets is minder waar.
34 weken zwanger
En dat betekent tijd om de overdracht voor de gynaecoloog gereed te maken. Vanaf 36 weken nemen zij het namelijk van de verloskundige over. Iets dat ik al weet vanaf de geboorte van onze zoon: bij een tweede zwangerschap moet ik overgedragen worden. Dit heeft te maken met de spoedkeizersnede die ik toen heb gehad. Misschien wil ik hier in de toekomst ook nog meer over delen, maar ergens voel ik mij daar nog niet helemaal klaar voor. Komt wel!
De overdracht vond ik toch wel behoorlijk spannend. Aangezien we al een tijdje op weg zijn in de zwangerschap, moet nu toch wel langzaam duidelijk worden hoe ik wil bevallen. Ik bespreek mijn gedachten nog met de verloskundige vóór de overdracht. Ook bespreek ik mijn gedachten en gevoelens veel met mijn partner en met lieve vrienden die mij goed kennen. Voor de duidelijkheid, ik mag dus kiezen om het natuurlijk te proberen of een geplande keizersnede.
Kan ik dit mentaal wel aan? Wat als ik de foute keuze maak?
Wat moet ik nu
Is een vraag die maar door mijn hoofd bleef spoken en waar ik geregeld mee naar bed ging. Enerzijds zou ik zo graag proberen op de natuurlijke manier te bevallen, maar anderzijds ben ik bang voor weer zo'n horrorbevalling als de vorige keer. Eentje waarvan herstel toch niet zo lekker ging, zowel mentaal als fysiek niet. De vraag is dus eigenlijk of ik nog zo'n klap wil meemaken, of ik mentaal nog zo'n bevalling wil verwerken.
Waar ik bang voor ben is het maken van de juiste keuze. Maar wat is de juiste keuze, want eigenlijk is elke keuze hierin goed. Inmiddels naderen we toch echt de 36-weken afspraak en heb ik het gevoel dat ik mijn keuze nu echt wil maken. Al is het maar om rust te krijgen.
We zitten in de stoel bij de gynaecoloog en ik hoor mezelf alleen maar mijn eigen keuze herhalen. De verlossende vraag komt; of ik weet hoe ik wil bevallen.
Daar is hij dan
Het weekend voor de afspraak vallen alle puzzelstukjes op zijn plek. De keuze is gemaakt, maar in eerste instantie ervaar ik nu nog meer zenuwen. Een soort onrust die ik nog niet kan beschrijven. Waar het vandaan komt weet ik niet, maar het is prima dat het er is. Dit is niet niks.
We zitten in de stoel bij de gynaecoloog en ik hoor mezelf alleen maar mijn eigen keuze herhalen. De keuze die ik samen met mijn man definitief heb gemaakt, die we samen hebben besproken en waar we beide volledig achter staan. De verlossende vraag: "weet je al hoe je wilt bevallen" komt en ik weet direct antwoord te geven. De tegenreactie verwacht ik niet helemaal, of dat we de percentages van slagen nog eens willen doornemen.
"Nee, dat is niet wat ik wil. Dit is wat ik wil".
Ik kies hiervoor, heel bewust. Onze dochter zal via een geplande keizersnede ter wereld gaan komen! Wat volgt is het plannen van een datum, en in de dagen daarna een enorme rust die over mij heen lijkt te vallen!
In een volgende blog deel ik graag mijn ervaring van een geplande keizersnede met jullie. Dus stay tuned😏.
