![Snap](https://s3.eu-central-1.amazonaws.com/img.mamaplaats.nl/originals/postimages/112008-1653549251.jpg)
Bevalverhaal Ferran 25-11-2006
Mijn verhaal als 21 jarige alleenstaande moeder. Inwonend bij m’n ouders die mij fantastisch hebben geholpen en ondersteund ❤️
Het is vrijdag, met m’n moeder heb ik nog een uitstapje gemaakt naar een outlet winkel. Ook vandaag is er nog geen teken van een naderende bevalling. ‘S Avonds kijken we een programma waarin er een Tarzan gekozen zal worden voor een nieuw te maken musical. Mijn vader en broer komen thuis van een week varen(binnenvaartschip) en blijkbaar vond mijn lijf rust, mijn vader was thuis. (Echt een papa’s kindje) Mijn eerste wee diende zich aan. Little did I know en na het programma om 23.30 uur naar bed gegaan.
Om 3.00 uur werd ik wakker om te plassen en voelde ik ‘buikpijn’ die kwam en ging. Jeetje wat werd ik hier enthousiast van! Tot 6.30 uur bouwde het zich rustig aan op en redde ik me prima in m’n eentje. 7.30 vond ik wel een Christelijke tijd om m’n ouders wakker te maken met de mededeling: ik heb een beetje buikpijn. Op den duur merkte mijn vader op dat het kwam en ging en vroeg me of ik weeën had! Na wat grapjes werd ik naar m’n eigen bed gebonjourd want hij wilde geen plens water in z’n bed. ><
Vanaf toen werd het allemaal wat heftiger en moest ik m’n weeën weg gaan puffen. Na een telefoontje met het ziekenhuis mochten we rond 9.30 uur richting ziekenhuis komen. Eenmaal daar moesten we door een mega drukke ingang waar ik me zo schaamde voor mijn weeënpijn. Beetje gek maar het was gewoon zo.
Eenmaal op de kamer moest ik naar de wc en verloor ik m’n slijmprop. Daarna in bed gaan liggen en verdween ik in mijn bubbel. Mijn vader coachte me zachtjes naast het bed en ik voelde me helemaal zen. Wat hij precies zei of vertelde weet ik niet maar om zijn stem alleen al te horen maakte me kalm.
Om 10.45 had ik 7 cm ontsluiting en zei de gyn dat hij over 2 uurtjes wel verwachtte dat ik kon gaan bevallen, niet dus! 11.30 braken mijn vliezen en vanaf dat moment ging het nog veel sneller. (jammer is het wel dat verpleegsters niet erg veel harder gaan lopen als je op de alarmknop hebt gedrukt, in mijn beleving dan) Ik moest een flinke perswee wegpuffen omdat de gynaecoloog z’n handschoenen nog niet aan had.. Er stond nog een randje maar als hij dat weg kon duwen terwijl ik perste dan mocht ik gelijk doorgaan, en dat kon gelukkig. Bij de eerste keer persen had ik nog niet helemaal door hoe het moest en deed ik maar wat ik altijd in films zag. Hard schreeuwen en een poging tot persen. De gynaecoloog wees me erop dat schreeuwen geen nut had maar dat ik beter een hap lucht kon nemen en moest doen alsof ik moest poepen. 4x persen later was m’n kleine puk geboren. Mijn lieve Ferran Matteo. ❤️