Bevalling, placenta, bloedbad !!

Ons kindje leek een groeiachterstand te hebben en zat kwa gewicht onder de curve, ook had ik het erg zwaar met mijn Bekkeninstabiliteit, sliep snachts amper en had veel last van maagzuur.

28-03-2021

De dag van de inleiding.

Om 14.00 uur moest ik mij melden in het ziekenhuis, mijn man mocht mee. Onze zoon hadden wij naar opa & oma gebracht.

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen mocht ik gelijk naar een verloskamer en kreeg een inwendig onderzoek. Ik had al een kleine opening maar de verloskundige twijfelde of dit voldoende was en plaatste voor de zekerheid toch een ballonnetje. Mocht het ballonnetje dezelfde dag nog uitvallen mocht ik weer naar huis . Na een uurtje kwam de verloskundige en mochten we naar de andere kamer.

Ik ging op de stoel zitten om mijn broek weer aan te doen en het voelde alsof ik ergens op zat. En ja hoor... het ballonnetje was er al uit gevallen. Ik mocht naar huis . De volgende ochtend om 7.15 uur moest ik mij weer melden. Onze zoon Dharon 3 jaar bleef bij opa en oma logeren . Om 5.30 uur de wekker gezet , gedoucht, aangekleed ontbeten en om 6.30 uur vertrokken mijn man en ik naar het ziekenhuis . Om 7.00 uur waren wij er al en al gauw werd ik aan de ctg gelegd en kwam de verloskundige om mijn vliezen te breken. Er werd een uurtje gewacht om te kijken of de weeën vanzelf opgang kwamen. Dit was niet het geval. Ik kreeg een infuus met weeën opwekkers. Eerst 1,5 om te kijken hoe mijn lichaam daarop reageert en of dat voldoende is. Mijn moeder mocht inmiddels ook naar het ziekenhuis komen om bij de bevalling aanwezig te zijn. Het infuus werd ondertussen verhoogt naar 3.0.

De weeën beginnen heftiger & heftiger te worden rond 10.00 uur ben ik onder de douche gegaan , de warme straal op mijn buik gehouden omdat de weeën echt onder in mijn buik waren. Hier heb ik zo'n 20 minuten onder gezeten, ik besloot om weer op bed te gaan liggen . De gastvrouw kwam vragen of ik een lunch wou uiensoep, haha dacht nee dankjewel!!

De verloskundige pufte al met mij mee want inmiddels kreeg ik rond 10.30 uur om de 5 min weeën en soms wat sneller en soms wat korter . Ik werd misselijk en vroeg om een opvangbakje alles kwam eruit, geen pretje kan ik je zeggen om over te moeten geven en tegelijkertijd een wee te krijgen. Het infuus was inmiddels uitgezet zodat mijn eigen lichaam de weeën over zou nemen.

Het weg puffen werd zwaarder en de weeën werden steeds pijnlijker, hoe meer tijd er tussen de weeën zaten hoe pijnlijker ze waren.

Tussendoor kreeg ik weer een inwendig onderzoek ik had inmiddels 7 cm ontsluiting om 12.30 uur. Ik kon niet meer de pijn was zo heftig. Ik vroeg om pijnstilling z de verloskundige zei je bent er bijna Sharon je kan het ! Ik zou het jammer vinden om je nu nog pijnstilling te geven. Maar ik dacht alleen maar ik kan dit niet. Ik kreeg steeds meer persdrang. Net op het moment dat de verloskundige even weg was dacht ik, ik moet persen..

Ik schreeuwde waar is die vrouw ik moet persen. Ik mocht ook direct mee persen toen ik drang kreeg. Het hoofdje stond inmiddels het pijnlijkste moment !! Ik moest wachten op de volgende wee en mocht weer persen. Ik riep is ze er al!! Ik kon niet meer die pijn!! Niet te doen. Ze is er bijna het hoofdje is helemaal zichtbaar en uiteindelijk daar kwam ze dan , zo'n bevrijdend moment haar warme lichaam op de mijne .. Zo klein , zo teer om 13.49 uur werd ons meisje Deau Geboren. Ik dacht yes i did it. Wat een oerkracht hebben wij vrouwen toch.. en alles zonder pijnstilling. Maar zo blij dat ik was, zo onzeker werd het allemaal als snel. De placenta moest er nog uit komen. Daarvoor geven ze maximaal een uur de tijd. Ik krijg spul ingespoten in het infuus & ook kreeg ik een spuit in mijn bovenbeen om weer weeën op te wekken, zodat de placenta los zou komen. Ook kreeg ik een katheter in. We waren inmiddels drie kwartier verder en de placenta kwam nog steeds niet er werd maar op mijn buik gedrukt en en ik moest maar persen (na een bevalling denk je alleen dat je dit niet meer kan). De OK werd al voor mij vrij gehouden en ik kreeg de operatiejas al aan. De gynaecoloog kwam om ook te beoordelen en om ook te porren op mijn buik.

Toen kreeg ik ineens flinke buikkrampen ik zei dit tegen de verloskundige en ik dacht ik verzamel al mijn krachten, ik wil niet naar de OK . Heb je zoiets moois op de wereld gezet word je erbij weggehaald .

Dus met al mijn krachten pers ik en er spoot letterlijk een enorme bloedprop uit. De verloskundige zat onder, de muur 4 meter verder op zat onder, de spetter vlogen bij mijn man in het gezicht. Ik zag de geschrokken gezichten van hun. En ik dacht alleen maar Yes dit is de placenta... maar helaas!! Het was dus een flinke bloedstolsel .. de verloskundige bleef maar drukken op mijn buik en ik dacht ik wil die placenta eruit hebben. Ze zei wil je nog een keer proberen te drukken . Ondertussen kwam dokter van Buren *gynaecoloog ook weer even kijken. Het was letterlijk een bloedbad door het stolsel wat wegspoot.

En ik perste nog eens en de verloskundige drukte zo hard mogelijk op mijn buik. En daar kwam die eindelijk de placenta. Ik huilde van blijdschap, want ik was zo bang dat ik naar de OK zou moeten. Uiteindelijk is het gelukt met alles wat ik kon geven.

DEAU kreeg ondertussen haar eerste kleertjes aan en mijn man mocht het eerste flesje geven.

Ik werd nog een keer door een andere verpleegkundige gekeken hoe het met mijn baarmoeder ging. Zij drukte zachtjes en zei dat het goed voelde. Gerrie de verloskundige die bij de bevalling was dacht daar anders over en drukte weer even flink op mijn buik , en ja hoor daar kwam weer een flink bloedstolsel al het bloed wat je verliest word gewogen en ik kwam ondertussen al uit op 1 liter bloedverlies . Ik moest tot 19.00 uur aan het infuus blijven kreeg extra vocht . Ook moest ik een nachtje blijven door het vele bloedverlies en de katheter moest tot de volgende dag in blijven. Ik heb 24 uur in bed moeten liggen , mocht er niet uit. Werd gewassen op bed en als er wat was met de kleine meid kon ik op de bel drukken.

De nacht was zwaar, vol adrenaline lag ik mijn man viel om 21.30 uur al als een blok in slaap. Mijn nacht duurde en duurde ik had last van het infuus en moest af en toe hoesten door de droge ziekenhuis lucht , dit deed erg veel pijn door de katheter. Het was 07.00 uur mijn man werd ook langzaam aan wakker. Deau deed het erg goed.

Bij mij werd bloed geprikt om te kijken of mijn HB goed was.

Deze was gelukkig goed.

De katheter mag eruit.. en ik mocht proberen na het ontbijt om uit bed te gaan. In bed dacht ik makkie, dit doe ik wel even en ik stap wel even onder de douche.

Helaas ging lopen nog niet , ik ging een paar keer zitten, staan , zitten, staan en ik was al licht in mijn hoofd.

Ik vroeg of het infuus er ook uit mocht, maar ik moest eerst zelfstandig geplast hebben ik kreeg een kopje thee en een halve kan ranja zodat ik vocht binnen kreeg zodat ik kon plassen...

De verpleegkundige kwam en vroeg of ik al moest plassen , ik had het gevoel van niet maar dacht probeer het! En yes!! Het was gelukt. Het infuus mocht verwijdert worden en wij kregen akkoord om tegen 11.00 uur naar huis te gaan.

Ik kijk terug op een pittige bevalling, mijn onderbuik doet nog iedere dag erg veel pijn door het gedruk.

Al met al voor mij een pittige ervaring en ik heb echt de tijd nodig om dit te verwerken.

Image

Outlook voor Android downloaden