Alles komt goed. .of niet?

Lang getwijfeld maar nu toch besloten om een blog te schrijven. Nu toch maar besloten om het te doen misschien helpt het andere ouders qua herkenbaarheid.

Ik heb 2 kinderen waarvan de oudste een jongen nu 6 is en adhd heeft en vermoedelijk autisme en/of trauma.

En een dochtertje van 4 met een zwaar geestelijke beperking en epilepsie. We zitten nu in een fase waar we de dingen accepteren en makkelijker er mee om kunnen gaan. Maar het is een weg met veel ups en downs.

Bij onze oudste zoon had ik een normale zwangerschap wel bekkeninstabiliteit maar verder oke. Alleen vanaf week 32 ging hij in stuit dus uiteindelijk bevallen met ren keizersnede. 

Vanaf de geboorte een schat van een manneke altijd vrolijk.  Dus toen hij ongeveer een jaar was wilde we voor nummer 2 gaan. Dan konden ze later met elkaar spelen dachten we. Ik werd vrij snel zwanger en alles zag er behalve weer bekkeninstabiliteit goed uit. 

Tot we bij de 20 weken echo kwamen en er werd gezegd dat ze wat aan de kleine kant was. Maar niets om ons druk om te maken.  Uiteindelijk moest ik naar de gynaecoloog en dat draaide uit op 2 x per week naar het ziekenhuis voor controle van het hart en groeiecho's. En elke keer leken ze iets te zien wat uiteindelijk mee viel. 

Alles behalve ontspannen dus. Uiteindelijk kreeg ik met 39+5 weeën.  We gingen naar het ziekenhuis en daar werd ik weggestuurd met de opmerking dat het oefenweeën waren en ik thuis maar moest gaan slapen. Dat was 21 uur s'avonds 

Ik voelde me zo klein ik had onwijs pijn terwijl ik naar mijn idee een hele hoge pijngrens heb. Thuis proberen naar bed te gaan maar ik had zo'n pijn. Ik ging naar de wc en verloor bloed. Dus toch maar weer het ziekenhuis gebeld we moesten alleen nog wachten op mijn schoonouders die op onze zoon zouden passen. De pijn en het bloeden bleef. 

Eenmaal in het ziekenhuis rond 00.30 uur weer aan de monitor en ik kon  niet meer. Op de monitor wederom geen weeën te zien.  De verloskundige kwam.binnen en zei we zien weer niets . Dus eigenlijk moest ik weer naar huis tot ik zei ik moet drukken.  En ze toch maar even ging voelen.  Wat bleek volledig ontsluiting en ik moest direct gaan persen. Uiteindelijk werd om 1.28 Loena ons dochtertje geboren.  

Haar lengte was 51 cm en ze was 3270 gram en had op de apgar een score van 10 . Alles was toch goed. Wat een opluchting.  Maar goed dar we toen niet wisten wat ons nog te wachten stond....