Afscheid nemen van Nova

18 november 2021, een van de moeilijkste dagen uit ons leven. Al vroeg zijn papa en Anneke naar ons gekomen in Maastricht. Om 14.00 uur is de ceremonie voor Nova. 08.00 uur stond papa al klaar bij het Ronald McDonald huis. Mike en ik zijn eerst een uur bij onze kleine man gaan zitten. De verpleging van die ochtend heeft ons goed geholpen en alle lieve woorden deden ons goed. Het is zo ver, het moment om Nova te gaan halen uit het ziekenhuis mortuarium is aangebroken. De weg er naar toe kon ik me nog groot houden. Maar het moment dat ik mijn dochter op mijn schoot kreeg brak ik. De hele weg uit het ziekenhuis heb ik alles bij elkaar gegild van verdriet. Ik zie de blikken van de medewerkers nog vaag voor me. Een blik vol medeleven.

We zitten in de auto en ik val bijna direct in slaap, Nova ligt op schoot bij haar vader en hij houdt de hele rit naar Rotterdam mijn hand vast. Bijna thuis aangekomen schrik ik wakker. We hebben een belofte gemaakt aan Nova maar ook aan Xavi no matter what zullen wij eerst met hen naar huis gaan. Zo gezegd zo gedaan. Mike en ik hebben Nova haar huis laten zien. Alle kamers, ook de kamer die ze in eerste instantie zou delen met haar broer. We zijn net klaar met alles en de bel gaat. Het is Kitty, zij heeft samen met mij schoonmoeder de uitvaart geregeld. Kitty is uitvaartverzorgster, een hele lieve vrouw die aan heel veel extra dingen heeft gedacht. Ze heeft de kist waar Nova in zal gaan bij zich. We nemen ons moment en gaan nog even met onze kleine meid zitten. Het is een emotionele en zware dag. De gedachte dat je afscheid moet nemen van je kind, is als ouder zijn het zwaarste wat je mee kan maken.

Het is tijd om Nova in haar kist te leggen, Kitty heeft een sleutelhanger met een hartje wat je in de kist kan doen. Dit hartje heb ik in mijn dochter haar handen geplaatst. Mijn schoonvader en zijn vriendin staan voor de deur om ons naar de begraafplaats te brengen. Eenmaal aangekomen bij de locatie nemen wij plaats in een ruimte zodat we met z’n alle afscheid kunnen nemen van Nova, hier is haar kist nog open. Om haar heen zijn er 10 roze ballonnen en 1 blauwe die representeert haar broer Xavi die er fysiek niet bij kan zijn omdat hij nog keihard aan het knokken is voor zijn leven.

Onze moeders, vaders + aanhang, broer en zus zijn er, het is kleinschalig maar zo prachtig. Iedereen heeft een moment met Nova om voor het laatst in de kist te kijken en ons mooie prinsesje te zien en afscheid te nemen. Het is zo ver… iedereen gaat naar buiten behalve Mike en ik, met twee mooie vlindersluiting, sluiten wij de kist van Nova. Dit is zo moeilijk en emotioneel. De familie staat met de roze ballonnen in een haag ons op te wachten. Mike draagt Nova naar haar laatste rustplaats. Eenmaal bij haar plek aangekomen lezen Mike en ik nog een gedicht voor, Mike legt Nova haar kistje in het graf. Het is tijd om witte rozenblaadjes bovenop de kist te gooien, iedereen zegt hardop of in gedachten iets moois. We moeten nu echt afscheid nemen van onze mooie, sterke dochter. Iedere aanwezige laat een ballon namens Nova de lucht in gaan. We lopen terug naar de gezinsruimte voor thee en koffie. Het grafje van Nova wordt in de tussentijd dichtgemaakt met zand en de mooie bloemstukken worden erop gelegd.

We gaan nog eenmaal met z’n alle terug om te kijken hoe het eruit ziet. Lieve Nova, mama en papa hopen dat je nu rust heb en geen pijn meer zal voelen. We houden van je en weten dat jij onze mooie sterke dochter over ons alle zal waken.

Het was een moeilijke, emotionele zware dag. We zijn thuis geweest, hebben allebei een douche genomen, nog wat spullen ingepakt en weer terug naar Maastricht. Eenmaal terug in het RMH zetten we de koffers in de kamer en gaan direct naar onze zoon. We nemen een foto van Nova mee die we bij Xavi z’n bedje neer kunnen zetten. Vreugde en verdriet gaan hand in hand bij Mike en mij momenteel. Het is fysiek en geestelijk uitputtend.