9 maart 2021 - dag van de bevalling

Ondertussen ben ik 41 weken en 1 dag zwanger. Lichamelijk voel ik me nog prima, maar ik merk dat het zwanger zijn mentaal zwaarder aan het worden is. Vooral ook omdat de oudste over twee dagen vier wordt. Ik zou het zo jammer vinden om op zijn verjaardag niet thuis te zijn, maar in het ziekenhuis te zijn om te bevallen van zijn nieuwe broertje. Zelf ziet hij dat niet als een probleem, want dat is toch een mooi verjaardagscadeau?!

Nou, ik wil gewoon thuis zijn op de dag dat je een kleuter wordt!

Gelukkig komt het niet zo ver. Op dinsdagochtend zit ik op de bank, terwijl onze schoonmaakster haar ronde doet door ons huis. En ineens voel ik een “plop”. 10% kans, en die krijg ik... deze bevalling start met gebroken vliezen! Ik spring van de bank af, want stel je voor dat de bank nat wordt... en direct begint het te lopen. Onderweg naar de badkamer praat ik schoonmaakster even bij en vertel haar dat ze vooral lekker door mag gaan met schoonmaken, want het kind valt er heus niet zomaar uit. Eenmaal aangekomen in de badkamer is mijn broek zijknat en zie ik al waar ik niet op hoopte: troebel vruchtwater. Er staat een glas op de wasbak en ik besluit maar even wat vruchtwater op te vangen voor de verloskundige (glas halfvol met drek, waar de verloskundigen de grootste lol om gehad hebben, zo hoor ik later). Hup, omkleden, matras in mn onderbroek en maar even de verloskundige bellen. Even later komt ze binnen en balen we samen dat ze mijn bevalling niet mag begeleiden, omdat ik vanwege onze poeper overgedragen moet worden aan het ziekenhuis. Deze verloskundige stond ook aan mijn bed toen ik beviel van Bram en stiekem hoopte ik er op dat dat deze keer weer zo zou zijn. Ik vond het zo fijn om met haar te bevallen! Helaas dus. Met een blik op mijn glas met drek had ze wel genoeg gezien. Ze belde met het ziekenhuis en we mochten zo die kant opkomen.

Ruben maakte nog even zijn online vergadering af, ik pakte de laatste dingen voor in mijn ziekenhuistas (eeuwige uitsteller, I know), de schoonmaakster maakte ons huis weer helemaal fris, de oudste had een wenochtend op de basisschool en mijn schoonouders vingen de jongste op en zouden voor de jongens zorgen tot we weer thuis kwamen.

De autorit naar het ziekenhuis duurde maar één wee (oke, die waren ook nog zeer onregelmatig).

Om 12.30 uur kwamen we bij de verloskamers aan, waar ze zich al afvroegen waar we toch bleven. Nou, er gebeurde nog niet zoveel in mijn lijf, dus hebben we vooral niet al te veel haast gemaakt.

Het feest kan beginnen, maar daarover later meer...