9 Eindelijk bevallen! Of...?

Na ruim een week weeën te hebben gehad besloot de gynaecoloog op donderdag 19 januari dat het genoeg was zo en dat ze de volgende morgen als er plek was mij zouden gaan inleiden. Dit ook omdat ik al 2 keer in het ziekenhuis was opgenomen en ondanks de slaapmedicatie en pijnstillers niet kon slapen van alle pijn.

Vrijdagochtend moest ik bellen naar de verloskamers of er plek was voor de inleiding en die was er! Eenmaal op de verloskamer kreeg ik een ctg, deze was gelukkig goed. Hierna zou er een verloskundige inwendig onderzoek doen om te kijken op welke manier er het beste ingeleid kon worden, maar toen kregen wij te horen dat de IC vol lag en dat onze dochter niet opgevangen zou kunnen worden na haar geboorte. Daarom werden wij na 3 uur weer naar huis gestuurd en moesten we de volgende dag terug bellen om te kijken of er dan wel plek zou zijn. Het gevoel wat er dan door je heen gaat kan ik niet in nette woorden omschrijven hier, maar dat kunnen jullie vast wel zelf invullen..

Zaterdag lag de IC wederom vol, maar gezien alle lichamelijke klachten die ik had moest ik ’s middags om 13.00 uur langs komen om een zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten. Eenmaal op de afdeling was het een grote chaos. We werden op de opvangkamer neergezet met de mededeling dat er zo iemand aan zou komen. De kamer was nog niet opgeruimd nadat er voor ons iemand anders had gelegen. Na een half uur hebben mijn man en ik zelf het bed maar opgemaakt met nieuwe lakens aangezien ik mij echt niet goed voelde en heel graag wilde kunnen liggen. Om 13.50 uur hebben wij maar op de bel gedrukt aangezien er nog steeds niemand langs was gekomen...

Ik werd aan de ctg gelegd en de andere standaard controles werden gedaan. Normaal gesproken duurt een ctg een half uur, maar door de drukte heb ik er een uur aan gezeten. Om 15.00 uur kwam de verloskundige langs en zij gaf aan dat ze ook nog wilde dat er bloed geprikt zou worden en de urine naar het lab moest.Om 15.30 kwam ze het bloed afnemen, wat uiteraard niet soepel verliep, de uitslag zou nog een uur op zich laten wachten.

Om 17.00 uur heb ik weer op de bel gedrukt met de vraag of de uitslag al bekend was. Die was er en de verloskundige zou binnen 2 a 3 minuten langskomen met de uitslag. Om 17.30 uur kregen we eindelijk de uitslag en mochten we naar huis. Er werd verteld dat ik de volgende ochtend weer moest bellen maar de verloskundige gaf aan dat zij de kans zeer klein achtte dat wij de volgende morgen terecht zouden kunnen voor de inleiding..

Zondagochtend om 07.00 uur moesten we weer bellen of er die dag wel plek zou zijn. Dit was nog niet bekend, dus moesten we om 09.30 uur weer terug bellen aangezien er dan overleg zou zijn geweest met alle artsen en ze het dan konden inschatten of er later die dag plek vrij zou komen. Ik had de hoop ondertussen voor die dag alweer opgegeven en was weer op bed gaan liggen doordat ik de laatste dagen zo slecht had geslapen van alle pijn. Wonder boven wonder viel ik in slaap en ging de tijd gelukkig wat sneller.

Rond 09.15 uur had ik het gevoel dat ik even op mijn telefoon moest kijken. Ik sliep nog best diep, dus hoe deze gedachten zo bij mij opkwam weet ik niet, het geluid van mijn telefoon stond namelijk ook uit, maar net op dat moment werd ik gebeld door het WKZ. Ze hadden plek en we mochten komen! Om 09.30 uur zaten we al in de auto en eenmaal in het WKZ werd ik weer aan het ctg gelegd. Deze was weer goed en ze kwam kijken of er al iets van ontsluiting was zodat ze konden bepalen op welke manier de inleiding zou gaan beginnen. Helaas was alles nog gesloten moest er een ballon geplaatst worden.

Nadat de ballon geplaatst was weer even een half uurtje aan het CTG en door naar de verpleegafdeling. Op de afdeling aangekomen mocht ik mijn kamer delen met een Engels sprekende Chinese vrouw. Nadat we de spullen hadden neergezet zijn mijn man en ik buiten een wandeling gaan maken en hebben we nog even in de hal gezeten. Hier begonnen de krampen steeds meer pijn te doen dus halverwege de middag zijn we naar de kamer terug gegaan. Zo rond het avond eten werden de krampen weeën en moest ik me echt even focussen omdat ze behoorlijk pijn gingen doen. Tot overmaat van ramp kwam er visite voor onze buurvrouw die een hele Chinese rijsttafel meenamen en luid smakkend en boerend dit naast mij ging opeten terwijl ik pijn had. De visite liep steeds heen en weer, keek dat ondertussen naar mij terwijl ik de weeën aan het opvangen was en maakte ook nog even gebruik van onze patiënten toilet, zo fijn! :(

Rond 22.00 uur bleek de ballon al los te zitten en had ik 3 cm ontsluiting! Dat was zo’n fijn moment! Al die weeën die ik heb gehad hebben eindelijk effect gehad. De volgende morgen zouden ze mijn vliezen breken en mijn man ging nog even naar huis aangezien hij niet bij mij op de kamer kon blijven. De rest van de avond en nacht werden de weeën steeds heviger en pijnlijker en kwamen ze om de 2-3 minuten, al had ik het gevoel dat ze niet meer weg gingen en werd ik meerdere malen onderzocht omdat ze bang waren dat de bevalling vanzelf al verder ging. Rond 08.30 uur begonnen de weeën af te nemen en kon ik even op adem komen. Om 09.00 uur kwam de verloskundige binnen met de mededeling dat de IC weer vol lag en dat ze mij toch niet verder konden inleiden. Aan de ene kant was ik erg gefrustreerd want ik had al zo veel pijn gehad en nu laten ze mij nog langer wachten, aan de andere kant was ik ook wel blij met de adempauze die ik nu had gekregen. Rond 11.00 uur besloten we dat mijn man even naar huis zou gaan, want zo zitten wachten duurt wel erg lang en kon dus ook nog lang duren aangezien het overleg met de artsen pas om 13.00 uur gepland stond. Alleen stonden ze om 11.05 ineens in de kamer dat er plek was en we over mochten naar de verloskamers. Ik snel weer mijn man gebeld zodat hij terug kwam.

Op de verloskamers was de planning om de vliezen te breken en de weeën op te wekken, alleen bleek op dat moment dat de ballon niet goed had gezeten en ik nog helemaal geen ontsluiting had! De ballon zou dus opnieuw geplaatst worden en de volgende dag zouden ze weer verder gaan met inleiden..