Zwanger van de 2e

Zouden we het doen? Zouden we nog eens voor een kindje gaan? De eerste was wat ons betreft toch best goed gelukt, we waren geheel objectief natuurlijk, dat begrijp je wel. Nou laten we het dan maar eens proberen, 3 maanden later was het zover: ik was weer zwanger. 

Al voor ik de test deed wist ik het eigenlijk al wel zeker, ik was zo ontzettend misselijk en vermoeid. Dus of ik had zware mannengriep, of ik was weer zwanger, en aangezien ik een vrouw ben, was mannengriep vrij onwaarschijnlijk. In week 6 begon mijn buik 's avonds al op te zetten, zelfs zover dat ik de knoop van mijn broek open moest doen. Maar alle extra kwaaltjes weet ik aan dat het de 2e zou zijn, en dat mijn lichaam het nu beter zou snappen. 1,5 week later hadden we de 1e afspraak bij de verloskundige. 

Daar lag ik dan weer op de bank bij de verloskundige, ze zette het echoapparaat op mijn buik; en direct was daar mijn baarmoeder al zichtbaar. Ze ging watcrondcen wij zagen een klein boontje op het scherm rond drijven. Manlief was nog aan het grappen : als het er maar geen 3 zijn want dan krijg je wel zo'n grote buik. De verloskundige bleef even stil en zei jaaa... dat zeg je nu wel, maar ik zie er toch echt 2!

Wacht, wat? Een tweeling? Wij een tweeling? Ik een tweeling? Maar dat kan toch helemaal niet? Ik ben toch eigenlijk al helemaal niet geschikt om mama te zijn? En dat die eerste dan toevallig wel redelijk goed gelukt was, en een beginnersmodel. Hoefde toch niet te betekenen dat we dan direct door voor level expert  moesten gaan. Maar ja het was dus wel zo. We werden direct over gedragen aan de afdeling gynaecologie in het ziekenhuis, en een week later konden we daar al terecht. 

Na een week was de ergste schrik voorbij, en begon het een beetje te landen. Hoewel totdat de kleintjes 3 maand waren, ik mij nog steeds vaak niet kon voorstellen dat uitgerekend ik een tweeling kreeg. De twee kleintjes in mijn buik trokken zich niks aan van mijn twijfels en groeiden prima, zo bleek uit de twee wekelijkse groei echo's. Het bleek om een eeneiige jongens tweeling te gaan. 

Mijn lichaam trok de zwangerschap eigenlijk boven verwachting goed. De misselijkheid was met 9 weken zo goed als geheel weg, en de vermoeidheid was met 10 weken een heel eind gezakt. Mijn buik groeide razend snel in vergelijking met de vorige keer. Met de oudste kon ik met 20 weken nog ik in mijn normale broeken, met deze 2 was het bij 10 weken al niet meer prettig.  

Volgende blog binnenkort 😊