Zijn bijzondere brein

De tweede operatie liet gelukkig minder lang op zich wachten. Op vrijdagochtend kregen we te horen dat er een grote kans was dat er plek zou zijn voor J. op de OK vandaag. We waren al vanaf ‘s morgens vroeg in het ziekenhuis om te wachten, en om J. te kunnen troosten. Hij mocht geen voeding meer omdat hij waarschijnlijk geopereerd zou worden, en aangezien hij inmiddels wat groter, en dus wat hongeriger was geworden vonden we dat best spannend. Gelukkig kreeg hij nog wel wat suikers over z’n infuus, waardoor hij overal heerlijk doorheen sliep.

Tussen de middag zei de verpleegkundige ons dat we best even konden gaan lunchen, de operatie voor J. liep uit, en het was hopen dat het nog zou lukken. Maar we stonden pas net in de lift toen we al gebeld werden door de afdeling; het was tijd om te gaan! Dit keer mocht ik met J. mee naar de OK en bij hem blijven tot hij onder narcose was. Fijn, maar ook heftig om te zien. Eerlijk gezegd was ik blij dat ik er weg mocht; dit was echt geen fijn gezicht..! Toen moesten we op nieuw afwachten… maar gelukkig werden we al snel gebeld; het was goed gegaan! Wel was er iets misgegaan bij het verwijderen van de beademingstube, waardoor J.’s long was ingeklapt. Dat betekende dat hij nog wat langer aan de beademing moest blijven, en terug moest naar de afdeling waar hij de eerste twee weken van zijn leven gelegen had. Dat was wel even een klap, we gingen letterlijk even terug in de tijd; naar de plek waar zoveel narigheid en zorgen waren geweest. Ik vond dat heel erg moeilijk, en ben die avond ook niet naar het ziekenhuis terug gegaan, ik kon het niet.. 😢

Er werd een foto van J.s buik gemaakt, en daar konden we zijn opgerolde drain zien liggen. Een hele lang sliert, het leek bijna een kluwen spaghetti. Die drain kan hopelijk met hem meegroeien! In de nacht lukt het gelukkig om de beademing succesvol te verwijderen en J. mocht de volgende ochtend al weer terug naar zijn eigen plekje op de afdeling..! Het herstellen kon beginnen! 🧡🧠