Week 4 & 5: koemelkallergie en borst weigeren

Week 4

Deze week leek aanvankelijke rustiger te gaan. We hadden een routine gevonden van voeden en bij vermoeidheid gelijk in de draagzak of in kinderwagen. Nog steeds had Manuel onrust na de voedingen en dronk hij slecht. Maar overdag was het op deze manier te doen. In de avond huilde hij extreem veel. Ik schat dat hij wel zo'n 4 tot 6 uur achter elkaar kon huilen.
Mijn man ging dat wandelen buiten. Soms werden we echt gek en deden we shifts van een half uur. Wandelen, wiegen, sussen, zingen, masseren...

Ondertussen had ik ook veel contact met het consultatiebureau. Daar had ik misschien andere signalen moeten geven. Want ik kreeg vaak te horen dat de krampjes gingen oplopen tot 6 à 8 weken en daarna pas gingen afnemen. Het huilen zou ook gaan oplopen... Ik vroeg me echt af hoe we dat gingen doen?! Het hoorde er allemaal bij werd ons voornamelijk verteld.

Ik had ondertussen afgesproken met mijn man, dat wanneer het niet beter zou gaan met de voedingen, ik na 6 weken zou stoppen met de borstvoeding. Ik wilde het heel graag, maar ik zag het echt niet zitten om maanden lang iedere voeding met strijd te moeten doen.

Week 5

Op 12 februari had ik een nieuw consult aangevraagd met een lactatiekundige. Manuel was weer zo onrustig geweest. Had alleen maar gehuild en kon niet in slaap komen.
Gelukkig was er plek en nog geen 2 uur later stond er echt een fantastische lactatiekundige aan mijn bed. Ik liet filmpjes zien van de voedingsmomenten. Want waar ik het meest bang voor was, was dat Manuel bij haar aanwezigheid een goede voeding zou hebben. Ze zag gelukkig gelijk dat het niet ging. Ze keek naar zijn huid en luisterde naar de symptomen die ik vertelde. Dit is duidelijk een beeld van een koemelkallergie. Maar ik at al koemelkvrij. Ze vroeg of ik ook soja producten vermeed. Nee, dat deed ik niet. Soja lijkt qua structuur namelijk erg op koemelkeiwit. Veel babys die een koemelkallergie hebben kunnen ook niet tegen soja. Tja en ik had juist heel veel producten met soja gegeten. Het was een handig alternatief voor melkproducten.

Eigenlijk was ik extreem opgelucht dat er nu iets werd gevonden. Het gevoel dat veel mensen aangeven dat darmkrampjes erbij horen en dat borstvoeding de eerste weken lastig gaat, dat voelde voor mij heel pittig. Dan kon ik de zorg voor mijn zoontje dus niet aan, heb ik vaak gedacht. Want als dit normaal is, kan ik het niet lang meer aan.

We besloten dat ik overdag ging kolven, zodat we konden zien wat hij binnen zou krijgen. Daarnaast sprak ik diezelfde dag met een diëtist om mijn voeding te optimaliseren en sloot me aan bij een Facebook groep voor borstvoeding met voedselallergien.

Naarmate de week vorderde zagen we de onrust verminderen. Manuel dronk alleen nog steeds veelste weinig. Vaak maar 50cc per voeding. Door het vele kolven nam mijn productie ook drastisch af. Echt veel tijd om te power kolven had ik niet. Dus ik probeerde weer wat meer live te voeden. Echter ging dit niet, want overdag begon Manuel steeds vaker mijn borst te weigeren.
Na de zoveelste huilbui aan mijn borst heb ik huilend besloten om te stoppen met live voeden.
Ik ging kolven wat er nog te halen viel en zou over gaan op koemelkvrije kunstvoeding.

In overleg met het consultatiebureau werd er besloten om bij het stoppen van de borstvoeding, over te gaan op Pepti.
Hier was ik het niet mee eens. Pepti is verknipte koemelkeiwit en dus dezelfde structuur als borstvoeding waar geen melkproducten worden vermeden. Dit was echter het protocol, ook van het ziekenhuis, dus ik ging hier in mee.
We kregen een doorverwijzing. En de huisarts schreef macrogol voor. Zodat we zeker wisten dat het niet de obstipatie was waar hij alleen last van had.

Nog 1.5 week heb ik kunnen kolven en toen was het klaar. We gingen over op de pepti. Macrogol deed zijn werk overigens ook niet bij de borstvoeding. Zijn hele darmen waren extreem van slag. Hopelijk ging het met pepti dan beter....