Wat viel borstvoeding geven mij zwaar tegen

Na twaalf maanden kies ik voor mijzelf! 

Negen maanden lang had ik een afschuwelijke zwangerschap waarin ik vreselijk ziek ben geweest. Waarbij het bij mijn oudste dochter na ook zo’n afschuwelijke zwangerschap niet lukte om de borstvoeding voort te zetten. Was ik vastberaden het dit keer weer te proberen. Ook al viel ik deze zwangerschap ook af en moest ik weer erg ziek zijn, mijn drive was ontzettend hoog. Ik had het gemist bij de eerste en ik kon zo genieten van alle moeders om mij heen die vol trots zelf hun kind konden voeden. Waar mijn lichaam afschuwelijk faalde in het zwanger zijn, was dit hetgeen waarmee ik toch mijn dochter wat kon meegeven. Toen onze prachtige meid geboren werd was ze 4154 gram en zo’n 54 cm! Trots was ik, ik was afgevallen, heb weinig kunnen eten maar zij was zo sterk en heeft niet geleden. Door haar zware gewicht had ze niet direct genoeg aan mijn borstvoeding, ze kreeg kunstvoeding bij. Doordat ze daar heftig op reageerde was de motivatie nog groter om vol te houden. Bij thuiskomst hadden we een fijne kraamzorg die ons hielp bij de borstvoeding, het juist aanleggen en zorgen voor voldoende productie. Trots genoot ik van de langdurige borstvoeding momenten. Ondanks Noë (zoals onze dochter heet) ruim een uur over haar voeding deed kon ik genieten. Helaas kwam Noë niet aan ik de kraamweek, ze viel af, veel af. We besloten te kolven, dan de ene keer een flesje bv en de andere keer aan de borst. Haar gewicht bleef stabiel. Ik had enorme tepelkolven, voedde met tranen in mijn ogen en had mijn tepels open liggen tot bloedens aan toe. Ongelooflijk wat een pijn, ik wou stoppen, accuut stoppen. Hoe kunnen vrouwen hier van genieten. Ik vond het afschuwelijk, tepelhoedjes, klovenzalf alles probeerde we. Maar ik hield vol, het zal beter worden... ik zal die moeder zijn die gaat genieten van voedingsmomenten die prachtige foto’s kan posten en die na ruim een halfjaar nog zelf voed.

De dag na de kraamweek werd Noë opgenomen vanwege het erge afvallen. Conclusie van het ziekenhuis: kolven en voeden uit de fles tot ze op haar geboorte gewicht is en een vermoeden van koemelkallergie (dit bleek inderdaad te kloppen) Oké als dit tijdelijk zal zijn prima dan maar even dubbel werk. Maar Noë bleef het moeilijk vinden aan de borst. Na een gesprek met de lactatiekundige zijn we naar de tongriem kliniek gegaan en is haar tongriempje en lipband behandeld. Het voeden was voor mij na 10 week minder pijnlijk en ging iets beter. Nog steeds duurde het mega lang, was Noë onrustig tijdens het voeden, liet ze vaak los en kon ze dan niet meer goed aanhappen, was ze volledig overstuur en ontevreden. Oké kolven en uit de fles werkt voor haar het beste en is ze gewend inmiddels dus gaan we daarmee door. Inmiddels ben ik al drie maanden op dieet. Koemelkvrij dieet, schommelt mijn hoeveelheid borstvoeding per dag enorm en kom ik echt te kort. Het zorgt voor extra stress en nog minder voeding. Hierdoor zijn wij moeten beginnen met bijvoeding. Ze krijgt hypoallergene kunstvoeding naast de borstvoeding. Het geeft iets minder stress over mijn productie maar ook baal ik dat het niet beter lukt. We powerkolven dagelijks, proberen het op alle mogelijke manieren maar mijn productie neemt niet toe. Het koemelkvrij eten is zwaar heel zwaar. Mijn lichaam heeft enorme tekorten, mijn bloedonderzoek was niet goed. Ik krijg b12 injecties en slik meerdere pillen per dag. Ik begin te denken dat mijn lichaam zelf langzaam op rem trapt. Dat mijn lichaam het na twaalf maanden vechten mooi geweest vindt en wil herstellen van al het strijden. 

De knoop is door gehakt, ondanks ons meisje het beter doet op borstvoeding ga ik stoppen. Ik ga kiezen voor mijzelf, ik heb voor haar geknokt. Twaalf hele maanden lang. Ergens ben ik trots en dankbaar. Het borstvoeding geven viel mij zo erg tegen. Ik faal in zwanger zijn en nu in het geven van borstvoeding maar ik hoop weer de energieke moeder te worden, die een beetje tijd overhoudt. Het besluit valt mij zwaar want ik ga de momentjes zo missen, ga jaloers zijn op iedereen met die mooie borstvoedingsfoto’s! Maar ik ga verstandig zijn, die keuze doet soms pijn en verdriet maar zijn de juiste op langer termijn. Noë bedankt voor je geduld, je liefdevolle momentjes aan mijn borst en de foto’s die ik als herinnering heb gemaakt. Wij gaan verder op kunstvoeding. Drie hele maanden mocht mijn lichaam jou het beste geven maar nu moet mama herstellen en weer de oude worden, zodat jij de mama krijgt waar je recht op hebt! Wat is het stoppen een enorme mindf*ck en wat heb ik het onderschat. Ik heb nog een paar dagen door gekolfd na mijn besluit, ik kon het niet. Ik kon alleen huilen, het gaf een eenzaam gevoel, een gevoel van nooit meer één keer.... Om mijn verstandige keuze het te laten winnen van mijn gevoel, ben ik na de laatste keer kolven direct dingen met melk gaan eten, puur omdat melk 2 week in je borstvoeding blijft zitten en mijn keuze daardoor definitief blijft. Laten we wel zijn, ik ben geen moeder die vind dat borstvoeding de enige goede voeding is. Mijn oudste is groot geworden op de fles en eerlijk... Ik merk weinig verschil. Borst of kunstvoeding elke moeder maakt de beste keuze voor haar zelf en haar baby. Maar tjonge jonge wat viel het mij tegen en wat baal ik dat het niet gelukt is zoals ik graag had gewild.

volg ons gerust op Instagram https://www.instagram.com/mama_van_liz_noe/