Wat heeft hij toch?

Onze lieve Senn is nu alweer bijna 6 maanden bij ons! De tijd vliegt.

De eerste 2 a 3 maanden vond ik dat hij veel huilde... dit kan natuurlijk! Ik had het er met mijn ouders over en die vertelde dat ze dat ook zagen. Lisse huilde vroeger bijna niet. Dus ik moest mijzelf ook afvragen of dit misschien wel gewoon normaal was.

Toch bleef ik ermee worstelen. Heel cru gezegd "ik vond Senn niet zo leuk". Het was namelijk dat hij eigenlijk alleen maar huilde, behalve als hij sliep. 

Zodra hij wakker was begon hij te lachen, maar als je hem dan neerlegde op het speelkleed, op de bank of waar dan ook, dan begon hij te huilen. Niets vond hij goed voor langer dan 5 minuten. Ik kon niet genieten... 

Wat kon er nu aan de hand zijn? Je begint te googelen en ziet dan dat er staat "huilbaby" ja... wat moet je daar dan mee? 

Toen ben ik meer gaan opletten wat voor andere symptomen ik zag. Had hij nu een voorkeurshouding? Even opletten... ja, hij kijkt wel veel naar links... spuugt hij nu veel? Mm, ja ik moet hem wel zo ongeveer 5 keer minimaal omkleden per dag... Oké even googelen. Ja hoor, daar stond het: Kiss syndroom. 

Ik ben gelijk het consultatiebureau gaan mailen om te vragen of zij misschien connecties hebben met eventuele kinderfysiotherapeuten, of wat dan ook.

Wij werden doorverwezen naar de kinderfysiotherapeut. Zij vertelde dat ze Senn wel kon los masseren, maar dat ze wel iets voelde in zijn nek, wat zij niet mocht/ kon weghalen. Wij werden doorverwezen naar een manueel therapeut, die is gespecialiseerd in kinder-manuele therapie.

Veel mensen zeiden dat ik naar een chiropractor moest gaan, omdat zij zachter te werk gaan bij baby's. Maar wij werden doorverwezen door het consultatiebureau en door de kinderfysiotherapeut, dus moest dit wel goed komen vonden wij. 

Toen wij terecht kwamen bij de therapeut, vertelde hij al snel dat hij een blokkade voelde in Senn zijn nekje. Hij deed oefeningen en Senn bleef maar lachen naar de meneer. Hij vond het blijkbaar prima en heerlijk. Toen wij thuis kwamen, merkten wij al verschil! Hij kon langer blijven liggen en begon niet te huilen. Jeetje wat kan je dan blij zijn zeg, en wat geniet je dan snel van de kleine dingen.

Wij moesten nog 2 keer terug komen en daarna waren wij klaar. Onze lieve Senn heeft geen voorkeurshouding meer! Ontwikkeld zich motorisch opeens veel sneller en meer! Hij bleef namelijk eerst alleen maar liggen... hij probeerde niet te draaien, hij werd gek als hij op zijn buik neergelegd werd etc.

Na deze behandelingen zag je dat hij blijer werd en meer kon.

Ik ben ontzettend blij dat ik actie heb ondernomen! Niet alleen voor Senn, maar ook voor ons als gezin. Als je kindje alleen maar huilt, raakt iedereen gefrustreerd! Vooral als je ook niet weet wat er nu aan de hand is. Uiteindelijk weet je namelijk dat het niets met honger te maken heeft, of met een vieze luier.

Senn heeft een beetje een scheef achterhoofd. Dit kunnen wij helaas niet meer verhelpen. Maar hij kan zich weer ontwikkelen en heeft geen pijn meer! 

Senn is geboren met een opgeslagen armpje. Wellicht heeft dit er mee te maken gehad, waardoor hij een blokkade in zijn nekje had.