Verhuizen met een drieling en een peuter!

In mijn vorige blog konden jullie lezen dat er een verhuizing aan zat te komen.

Ongeveer anderhalf jaar geleden besloten wij om een nieuw huis te kopen. Niet omdat we weg hoefden waar we woonden, want dat was echt een super fijne wijk met veel kinderen. En we woonden daar tenslotte ook nog maar 5,5 jaar.

Maar toch hebben wij altijd gezegd dichtbij te kust te gaan wonen in de toekomst (over een jaartje of 10 a 15), haha nou dat hebben we niet gehaald. Er kwam een project op ons pad dichtbij de kust wat wij als een mooie kans zagen. Nooit gedacht dat we door de loting heen zouden komen. Super fijn, want we kwamen er wel doorheen en onze eerste voorkeur hebben wij ook gekregen. Niet wetende dat er nog drie kinderen bij zouden komen. Toen wij het nieuwe huis kochten, was ik nog niet zwanger. Veel mensen denken dat we nu verhuisd zijn vanwege de komst van de drieling, maar dit is niet het geval.

Het nieuwe huis heeft 5 slaapkamers, perfect met 4 kinderen haha. Al moet ik nu wel mijn kastenkamer in gaan leveren. De meisjes gaan de eerste jaren wel bij elkaar op de kamer slapen en in de toekomst zouden ze eventueel allemaal apart kunnen gaan slapen.

Op woensdag 30 juni kwamen Evi & Zoé in het ziekenhuis te liggen met het RS-virus. Iets waar wij niet op hadden gerekend. De meisjes waren net 5 weken thuis. Evi en Zoé dronken al ‘slecht’ daarom hebben ze ook nog sondevoeding. Maar ze gingen steeds slechter drinken, tot eigenlijk bijna niks meer zelf. Ook waren ze erg verkouden, maar ook dat waren ze al een langere tijd. Tot ze opeens gingen hoesten. De eerste twee dagen dacht ik; het zal wel van Mika komen. Die was immers al een weekje aan het hoesten. Verder dacht ik er niks achter. Maar na twee dagen hoesten kregen ze een piepende ademhaling, ze hadden het benauwd. Voor mij waren dat alarmbellen en belde ik het ziekenhuis. In de middag moesten wij naar de eerste hulp om ze te laten nakijken. De longen werden geluisterd, temperatuur werd gemeten, saturatie werd gemeten en er werd een RS sneltest afgenomen. Helaas moesten de meisjes blijven, ze werden opgenomen op de kinderafdeling waar ze 5 weken daarvoor met ontslag gingen. Daar lagen ze weer, Evi en Zoé in het ziekenhuis en Liv thuis. In de avond werd bekend dat ze idd het RS-virus hadden. Het beloop van RS kan per kind verschillen, maar ronde zevende dag verwacht je een piek. Beide kregen ze gelijk zuurstof, maar Zoé ging al vrij snel over op de optiflow, omdat het voor haar niet voldoende was. Het was zo zielig om de meisjes zo te zien, ze waren echt goed ziek. Na een paar dagen ging ook Evi naar de optiflow. Bijna twee weken lang heb ik ze niet vast kunnen houden. Het enige wat zij op dat moment nodig hadden was rust, slapen en vooral zo min mogelijk prikkels. Veel mensen vroegen of het niet raar was dat Liv het niet had. Zij zal her vast ook wel gehad hebben, alleen is zij er niet zo ziek van geworden. Ook zij was erg verkouden, maar veel minder erg aan het hoesten en klonk ook niet benauwd. Maar bij elk kuchje die zij had was ik bang dat ook zij in het ziekenhuis terecht zou komen.

Nu hadden wij twee kinderen in het ziekenhuis en twee kinderen thuis. Hoe dan? En een verhuizing in die periode. Ik had mij zo graag in 100 willen splitsen, maar dat kan niet. Wij waren dan ook niet veel in het ziekenhuis (wel elke dag uiteraard, alleen niet uren lang). Dit voelde niet ok, maar wat moest ik dan? Ik had nog niet echt andere opties. Ik heb niet de luxe waar familie en vrienden 24/7 gereed staan om te kunnen helpen, ook al zouden zij het willen. Op een gegeven moment voelde het ook alsof het niet in dank werd afgenomen (niet door iedereen, maar je voelde soms bij sommige personen dat ze het niet ok vonden) in het ziekenhuis, wat ik uiteraard ergens zeker weten kan begrijpen, want de afdeling lag vol. Maar hopelijk hoeven zij nooit in mijn schoenen te staan.

Helaas heb ik deze ziekenhuisperiode met de meisjes als veel minder prettig ervaren als de lange tijd dat ze na de geboorte in het ziekenhuis hebben gelegen.

Na 13 dagen mochten Evi & Zoé weer naar huis, wat ben ik trots op deze sterke meisjes. Wel moesten we weer even een stapje terug doen wat betreft de voedingen. In het ziekenhuis kregen zij volledig sondevoeding door ze niet uit te putten met flessen laten drinken.

Wonder boven wonder dronken ze na de opname beter dan de periode voor opname. Maar wanneer de sonde eruit mag? Ik durf het niet te zeggen. Ze moeten minimaal 500ml zelf drinken, ze komen in de buurt, maar zijn er nog niet helemaal.

Inmiddels zijn wij ook verhuisd net voordat Evi & Zoé naar huis mochten. Mika ging dat weekend logeren en zo gingen wij alleen verhuizen met Liv erbij. Wat een hectische periode, alle ballen omhoog proberen te houden en vooral om zelf nog rechtop te blijven staan.

Gelukkig waren er ook leuke dingen aan het verhuizen. Kamers inrichten! Mika kreeg een hele nieuwe kamer en eindelijk kon ik de kamer van de meisjes gaan inrichten. In ons vorige huis hadden wij geen babykamer gemaakt vanwege de verhuizing.

Voor Mika zijn kamer hebben wij gekozen voor een houten bedhuis in mat zwart met een mat zwarte kledingkast van Kidsmill. Op 1 muur hebben wij behang gedaan van een wereldkaart, onwijs gaaf is het geworden. Het fijne nu is, is dat veel speelgoed wat wij voorheen in de woonkamer hadden, dat het nu op zijn kamer staat.

Voor de kamer van Liv, Evi en Zoé hebben wij gekozen voor een behang ‘wat lastig uit te leggen is’ maar in hele mooie tinten. De muren zijn heel licht roze (bijna wit). Ze slapen alle drie in een ledikant, waarvan 1 ledikant van Mika is geweest en 2 ledikantjes die wij hebben overgenomen van een gezin met een tweeling. Het ziet er misschien iets minder mooi uit, doordat het geen drie dezelfde bedjes staan, maar wij vinden dit prima.

De commode op de kamer is van hout, deze hebben wij overgenomen van een gezin met een drieling. De commode is super groot, er passen twee verschoningsmanden op en zelfs dan is er nog veel ruimte bovenop. De vier grote lades zijn ook heel handig en heeft zoveel ruimte. De kledingkast heeft mijn man zelf gemaakt.

Doordat het behang al vrij druk is, wilden wij de rest rustiger houden. De gordijnen zijn ook een mooie tint oud roze. Verder hebben wij producten gebruikt van Little Dutch (www.little-dutch.com) voor de aankleding, waaronder bijvoorbeeld het bedtextiel, zowel de lakens als de dekentjes. Zij hebben diverse collecties, wij hebben spullen van de Wild Flowers collectie gebruikt. Zowel de hanglamp als het commodemandje zijn o.a. van de Wild Flowers collectie. Wat de kamer echt af maakt is het mooie vloerkleed van Little Dutch ‘Dot pure natural/ochre’, deze heeft een mooi formaat, waardoor die een groot gedeelte van de kamer vult.

De kamers zijn nog niet helemaal klaar, maar we wonen er nog maar een aantal weken. Dus het mag nog ;-). Tot nu toe ben ik heel blij met hoe alles eruit ziet.

Het is pittig! Een verhuizing met een peuter en drie baby’s. Ik heb mij hier echt op verkeken, ik dacht serieus; dit doen wij wel even.

Als je mij nu zou vragen hoe het met mij gaat, weet ik niet eens wat ik moet zeggen. Hoewel ik waarschijnlijk altijd zal zeggen dat het goed gaat. Maar of dit echt zo is? Sommige dagen zijn heel relaxt en kan ik makkelijker omgaan met de voedingen van de meisjes, maar andere dagen vervloek ik de voedingen en ben ik liever niet thuis op het moment van de voedingen. Ik weet dat de meisjes er niks aan kunnen doen, maar het is zo zwaar. Liv drinkt nog steeds zo goed als al haar flessen leeg en ook redelijk snel. Evi en Zoé daarentegen, dat duurt zo lang. Ze drinken wel, maar zo langzaam. Gelukkig zijn ze inmiddels wel al van de sondevoeding af. Het ene moment drinken ze super goed, andere keer is het drama. Maar al met al gaat het steeds ietsje beter, en vooral sneller.

Los van de voedingen doen de meisjes het super goed. Ze groeien, slapen, lachen veel, gaan steeds meer geluidjes maken, zijn steeds meer wakker. Maar ze huilen gelukkig bijna nooit. En wat vooral lekker is dat ze doorslapen haha. Ze krijgen 23:30 de laatste voeding en dan rond 7uur a 7.30 weer.

Door de drukte van de verhuizing hebben we maar weinig kunnen genieten. Hopelijk komt daar snel verandering in.

Voor nu moet er even rust in huis komen, gaan genieten als gezin.

Wordt vervolgd….

Volg mij op instagram om een kijkje te nemen in ons leven met een drieling en een peuter: www.instagram.com/drielingmama.en.mama.wendy