Vandaag zou je geboren worden...🌟

Vandaag is dan eindelijk de dag daar waar mama maanden naar uitgekeken heeft maar waar ze de laatste weken juist zo tegenaan heeft zitten hikken. Mijn uitgerekende datum. De datum dat jij, ons kleine aapje geboren zou worden. Ik weet heel goed dat de kans maar ongeveer 5 procent was dat jij vandaag ook daadwerkelijk geboren zou worden maar het blijft een datum die ik voor altijd bij me draag.

Wat heb ik al die maanden uitgekeken naar die 16 januari 2020. Nietsvermoedend vlogen de dagen, weken en maanden voorbij en telde ik af naar die dag. Achteraf kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan, waarom wou ik dat de tijd zo snel ging? had ik maar nóg meer stilgestaan bij het feit dat zwanger zijn van jou het allermooiste was dat er bestond en dat dit alle tijd was die we samen kregen. Maar het pijnlijke is dat je je dit soort dingen vaak pas beseft als het te laat is. Daarnaast was ik natuurlijk ook gewoon heel erg nieuwsgierig naar jou. Hoe zou je eruit zien? Hoe zou je ruiken? Welke geluidjes zou je maken? Natuurlijk was ik ongeduldig...

En vandaag is het dus zover, 16 januari 2020 De herinnering die papa in onze gezamenlijke agenda in onze telefoons gezet had met de tekst: “uitgerekende datum 👶🏻🍼😍💙❤️“ heb ik er een aantal weken terug al uit gehaald want dat deed teveel pijn. Ik kan me namelijk nog als de dag van gisteren herinneren wanneer hij dit erin gezet had. We kwamen bij de verloskundige vandaan en hadden jouw hartje voor de eerste keer zien en horen kloppen. Wat waren wij blij die dag! We wisten nog maar heel erg weinig van jou maar toch voelde het vanaf die dag al zo vertrouwd. Naarmate we meer van je zagen, hoe vaker we je hartje hoorde kloppen en hoe harder je mama in haar buik trapte werd de liefde alleen maar groter. Sinds die dag leefde we toe naar vandaag. 

Wie had kunnen denken dat jij er vandaag helemaal niet meer zou zijn? Niet in mama's armen maar ook niet in mama's buik? Soms houd mijn lichaam zichzelf heel even voor de gek en denk ik nog even je schopjes te voelen. De realisatie dat dat natuurlijk helemaal niet kan en dat het gewoon mijn buik is die rommelt laat me elke keer weer ''wakker'' schrikken. De realiteit slaat dan in als een bom want zelfs na al deze weken is het besef er nog steeds niet helemaal dat ik je nooit meer ga zien, voelen en horen.

Elk jaar zal mama deze dag naast jouw geboorte en sterfdag misschien nog wel een beetje extra verdrietig zijn. Maar mannetje, ook extra trots want dit was de dag dat je er eigenlijk zou zijn en daar mogen we ookal heeft het niet zover mogen komen best trots op zijn. Liefde overwint alles, zelfs het verdriet.  💙