Toch wel je voetje...😢😢

Al een week langs was Ayla niet in haar hum. Wij dachten tanden, groeispurt, sprong of een combinatie van iets. Maar ook in me achterhoofd vroeg ik me af is het niet haar voetje. Maar dat stop je weer weg want dat hoop je niet en zal toch niet.Toch zagen we haar enkeltje en voetje opzwellen, hebben contact opgenomen met het WKZ en afgesproken haar brace af te doen in de nacht. Na het weekend mochten we langs komen, de pijn in haar voetje neemt wat af. Bij het ziekenhuis speelt ze is ze vrolijk tot dat ze te lang met haar voetje spelen. Ze zien dat hij is opgezwollen en zien ons graag vrijdag weer terug. Aangezien de pijn bij Ayla wat minder werd hopen ze dat het rustig afneemt en haar voetje vanzelf geneest. Ze hebben er echt goed naar gekeken, je kan alle vragen stellen en ze leggen alles uit. Zo fijn, nu gaan we vrijdag weer heen en hopen we dat het dan beter gaat. 🤍

Wij hopen ondertussen dat je de nachten weer in je eigen bed kan slapen en anders tussen ons in. Want als je straks groot bent wil je het niet meer, dus genieten we er maar van. Dit voelt altijd zo tegenstrijdi😅

#hetlevenvanklompvoetje #klompvoetje