Teken jij ook voor de bedenktermijn?

Dank je wel voor je tweede reactie. Wat enorm heftig wat jouw vrienden hebben meegemaakt. Het lijkt me intens verdrietig om er achter te komen dat je kindje zoveel problemen heeft en overlevingskansen nihil zijn. Wat een liefde hadden zij voor hun kindje. Ik voel wat je schrijft. Toch zijn dit meer de uitzonderingen dan de 'normale' zwangerschappen die worden afgebroken. Hoe moeilijk dit ook voor hun is geweest, gun ik toch elke moeder die 5 dagen bedenktijd en het kindje ook.

Ik heb ook altijd gezegd, alles liever dan een zwangerschap afbreken. Al leeft het kindje maar een uur, dan wel warm en veilig in mijn armen. Echter, ik ben hier toch van terug gekomen. Een goede vriendin van mij was zwanger van een kindje met T18. Dit kindje had een hele zware hartafwijking, had geen slokdarmpje en miste hele stukken van de darmpjes waardoor er meconium in zijn buikje kwam. Doordat hij geen slokdarmpje had, kwam het vruchtwater dat hij dronk in zijn buikje terecht, waar het niet weg kon en waardoor zijn orgaantjes in de verdrukking kwamen en zich ook niet meer goed konden ontwikkelen. Dit kindje had, als het geboren was, hele zware operaties moeten ondergaan aan zijn hartje, darmpjes en voor de reconstructie van zijn slokdarmpje. Iedere operatie op zich was heel risicovol en had maar een kleine kans van slagen. De kans dat alle drie de operaties zouden slagen was nihil. Daar komt bij dat de hersentjes van een kindje zich blijven ontwikkelen en er steeds meer neurologische verbindingen gelegd worden. Hoe ouder een baby dus is, hoe meer neurologische verbindingen, hoe meer pijn en lijden en ook hoe beter het kindje dit meekrijgt. In dergelijke gevallen is het daarom echt beter om de zwangerschap wel af te breken en niet te wachten tot de baby geboren is. Daarbij gaat de bedenktijd pas in als je deze beslissing definitief genomen hebt. Mijn vriendin en haar man hebben voor zij de beslissing namen om de zwangerschap af te breken, eerst echt met tig artsen en specialisten gesproken, tig echos gehad, een vruchtwaterpunctie en een second opinion in een ander ziekenhuis. De uitkomst bleef echter hetzelfde: hun kindje maakte geen schijn van kans. Zij en haar man hebben hier dus echt heel goed en zorgvuldig over nagedacht en alles geprobeerd. Dan voegen die 5 dagen echt alleen nog maar meer verdriet toe. Ik heb zelf trouwens ook een dochter met een verstandelijke beperking en dat is behoorlijk pittig. Het heeft impact op alles en je hebt letterlijk levenslang, zij zal namelijk nooit zonder onze zorg kunnen. Dat ik haar toch ooit alleen moet achterlaten is mijn grootste angst, zorg en verdriet. Toch had ik haar nooit willen missen en was zij, ook als ik alles van tevoren geweten had, net zo welkom geweest.

Begrijp ik Charlie, ik denk dat maar weinig mensen hier veel van afweten. Sinds iets langere tijd verdiep ik me hier meer in. Na de 18 weken worden er ongeveer nog 1958 abortussen uitgevoerd per jaar. Dat zijn dus ongeveer nog 163 per maand. Ongeveer nog 40 per week. Ik vind het nog steeds erg veel.

Tof dat je hebt getekend. Ik ben het deels met je eens. Als blijkt dat een kindje een afwijking heeft wordt er altijd meteen gevraagd of je abortus wil. Ik denk dat iedereen bedenktijd nodig heeft na zo'n gesprek. Ik denk maar zo; Wat als de moeder ervoor kiest om in die 5 dagen er wel voor te gaan? Die verhalen zijn er. En idd; is het kindje 5 dagen bedenktijd waard? Om te overwegen of je het leventje stopt of niet...