Slaapgebrek.

Het is een tijdje stil op mijn blog en Instagram. De reden? Mijn dochter slaapt slecht, heel slecht. De laatste keer dat ze een nacht doorsliep is meer dan drie maanden geleden, dus dat ik een beetje moe ben is nog zacht uitgedrukt. 

We hebben van alles geprobeerd, maar het komt er op neer dat onze dochter al een paar maanden bij ons in bed slaapt. Niet ideaal, maar het was en is de enige manier om haar 's nachts in slaap te krijgen en te houden. Zodra je haar terug probeert te leggen in haar eigen bed is het huilen. In slaap huilen is er bij haar niet bij. Ze is te overstuur, en mijn moederhart kan het niet aan. En nu wil ze helemaal niet meer in haar ledikant, dat patroon is er zo ingeslopen, dus we zijn weer van alles aan het proberen haar te leren slapen in haar eigen bed. Maar eerlijk.. Ik ben zo moe. Te moe om het door te zetten. Te moe om consequent te blijven. Maar om iets in haar slaappatroon te veranderen, zullen wij ook moeten veranderen. En dat is niet makkelijk. 

Vanuit mijn studie pedagogiek en als kindercoach weet ik precies welke methodieken er zijn om je kind te leren slapen. Ik weet welke stappen we moeten/kunnen nemen. Maar dat zegt nog niet dat dit in de praktijk ook lukt. Tot nu toe nog zonder succes. We blijven proberen, maar het gaat moeizaam. Ons meisje is een volhoudertje, ze geeft niet snel toe aan haar slaap. Hoe moe ze ook is, ze houdt vol. Overdag slaapt ze daarom vaak in de wandelwagen, draagdoek of tijdens het voeden. Na een powernapje is ze weer helemaal vrolijk en actief. Over haar ontwikkeling maak ik mij in ieder geval geen zorgen, want ze doet het super goed. Op het slapen na dus. 

Nog steeds heb ik het gevoel dat het straks vanzelf goed komt, en ze weer langer gaat doorslapen. Ik ben nu al blij als ze 4 uren aan één stuk slaapt. Meestal wordt ze om de 2 uren wakker, soms ieder uur. Ik heb de afgelopen maanden met zoveel mensen hierover gepraat, en bijna iedereen zegt hetzelfde. Volg je eigen gevoel. Dat heb ik altijd gedaan, ik voedde haar op verzoek en heb haar daarin gevolgd. En mijn gevoel zegt dus dat het goedkomt, maarja hoe lang houden we dit nog vol? Nu vind ik het eigenlijk wel prima dat ze bij ons slaapt. Zolang ik zelf ook nog slaap tenminste, want dat lukt de laatste tijd ook niet altijd goed meer.. We doen het in ons eigen tempo, en tuurlijk hoop ik snel geen nachtvoedingen meer te hebben en vooral langer te kunnen slapen. Want na meer dan 7 maanden slaapgebrek, waar je gek genoeg aan went overigens, ben ik wel toe aan een paar goede nachten. 

Maar goed, ik heb genoeg mensen hier over gesproken om te weten dat wij niet de enige zijn die hier mee te maken hebben. En in ieder geval komt het uiteindelijk goed, de vraag is hoe lang het duurt. Dat is lastig als je er middenin zit, maar ik heb hoop. Doorslapen is nou eenmaal niet vanzelfsprekend, in de meeste gevallen. Ik deel dit voor al die ouders, die net als ik, hopen dat hun kind snel beter gaat slapen. Want het is fijn te weten dat je niet alleen bent. Al voelt het soms heel eenzaam. Daarom hoop ik voor ons, en alle andere ouders met slaapgebrek op meer slaap in 2020. Is dat geen fijn voornemen voor het nieuwe jaar? 😘

Liefs, Jitske