Onze zoon was een huilbaby

Ik heb lang getwijfeld om deze blog te schrijven maar ga het toch doen, waarom is eigenlijk vrij simpel. Onze Xam was de eerste 4 maanden een huilbaby en ik vind dit zo ontzettend erg om toe te geven. Ik ben van mening dat een baby niet zomaar huilt, ik zal je verder in mijn blog vertellen wat er bij ons speelde.

Zoals ik in eerdere blogs al vertelde heeft onze Xam een moeilijke start gehad. Xam heeft twee keer een AlTE gehad. Daarnaast heeft hij een verdenking op koemelkallergie en de eerste maanden veel last gehad van reflux. Dat hij veel huilde vond ik daarom ook logisch maar dat betekend niet dat ik het altijd even goed aankon.

Xam huilde de eerste week nauwelijks, achteraf had hij daarvoor helemaal de energie niet. Na de eerste AlTE aanval toen hij 7 dagen was begon hij steeds meer en vaker te huilen. Eigenlijk mag ik het geen huilen noemen maar krijsen, Niks was goed. De eerste weken dacht ik dat het een periode was, misschien waren jongens wel echt veel anders dan meisjes? Na nachten lang wakker te liggen vond ik dat het genoeg was, er moest een dokter naar kijken. We kregen naar veel zeuren bij de kinderarts eindelijk voor Xam een medicijn tegen de reflux. Het leek wat af te nemen, gelukkig! Helaas was dit maar voor korte duur en begon het weer vanaf voor af aan. Ik en mijn man Paul zaten met onze handen in het haar, al onze energie werd opgezogen door Xam terwijl we ook nog twee meiden hebben. Ik voelde me daarom ook schuldig tegen over de meiden en bedacht dat ik Xam soms maar even bij zijn oma moest brengen zodat er ook aandacht was voor de meiden. Jeetje wat was dat een moeilijk besluit maar wel een goed besluit, ik kwam weer even op adem en zo kon ik weer een paar dagen voor ons arme ventje er zijn.

Tegenwoordig is een baby een huilbaby als moeder en vader hem of haar veel vinden huilen, ik vind dit zo iets geks. Ik hield mezelf aan de regel, minimaal 3 weken, 3 maal per week en 3 uur per dag. Xam huilde in vergelijking van andere huilbaby’s ook echt geen 24 uur maar tussen de 7 en 10 uur per dag. Ik heb zoveel respect voor de moeders die een huilbaby hebben nu, ik voel zo met ze mee. Je bent zo machteloos.

Wel ben ik er echt van overtuigd dat een baby zichzelf echt niet lekker in zijn of haar vel moet voelen om zoveel te huilen. Xam had veel problemen en we zijn veel met hem bezig geweest, van huisarts naar kinderarts maar ook naar de osteopaat. Dit nam allemaal wel wat verlichting maar niet genoeg. Uiteindelijk is Xam van de een op andere dag gestopt met huilen. Inmiddels is hij 2 jaar. 

Ik ben er wel achter gekomen dat je een goede relatie moet hebben met je partner om deze rot situatie door te komen en veel lieve mensen in je omgeving moet hebben. Zonder Paul en mijn lieve vrienden en familie had ik denk ik gek geworden. Hoeveel ik ook van het ventje houdt en hoe goed ik het ook begrijp, nachtrust doet zoveel met een mens.

Wat algemene informatie over een huilbaby.

Huilbaby’s hebben allemaal verschillende kenmerken of symtomen waardoor ze te herkennen zijn. Ik heb wat kenmerken op een rijtje gezet voor je. ( overigens zijn niet alle kenmerken gelijk een huilbaby!)

Moeilijk te troosten baby

Actief en overbewegelijk

Huilt niet alleen maar krijst vaak

De baby heeft vaak een stijf lijfje van het overstrekken

Schrikt snel

De baby heeft vaak hoofdpijn, door het krijsen

Kan slecht tegen veranderingen

Kan slecht tegen drukte (te veel prikkels)

Een tip voor de ouders van een huilbaby, zoek steun bij andere vraag gerust om hulp dit is helemaal niet erg, zo kan je even tot jezelf komen en weer even opladen voor wat komen gaat. Bij ons hielp een draagdoek goed en het inbakeren van onze Xam, een vast ritme met rust en regelmaat en vooral niet of weinig veranderingen.

Veel liefs,

Mama Joon