Ons verhaal, hoe het begon...

12 augustus 2019 wist ik het zeker. Ik ben zwanger! Eind mei was de Mirena spiraal eruit gegaan en we hielden er rekening mee dat het wel een jaar zou duren voordat ik zwanger zou zijn. Des te groter onze verbazing en dankbaarheid dat het in mijn tweede cyclus al gelukt was! De test was in het begin best wel vaag dus twijfelde ik nog een paar dagen, maar op mijn verjaardag wist ik het zeker. 's Avonds toen alle visite weg was zette ik een schaaltje vanille ijs met roze en blauwe muisjes op tafel voor mijn man. Zo leuk zijn reactie, hij kon het niet geloven! Hij bleef maar zeggen "echt? Echt waar?" Al vrij vroeg (met 8 weken zwangerschap) vertelden we het aan onze omgeving omdat we het liever zelf wilden vertellen dan dat ze het zouden merken doordat ik geen alcohol meer dronk. Het was namelijk bijna feestweek en dat zou dan wel heel erg opvallen ;) De zwangerschap verliep voorspoedig. De termijnecho was goed en ook de 20 weken echo zag er goed uit. Daar zagen we ook dat we een dochter kregen! Voor mij even schakelen, maar wat waren we blij! Ik voelde voldoende bewegingen, maar nooit heel hard. Maar ja hoe moet het voelen? Het was mijn eerste zwangerschap en je hebt geen idee wat normaal is. We waren alles aan het voorbereiden. Een mooi kamertje ingericht en ik maakte zelf kleding van maat 50 tot maat 62. Het werken in de thuiszorg werd wel zwaar en ik kreeg zenuwpijnen waardoor ik ook uitval in mijn benen kreeg. Vanaf toen ben ik minder gaan werken en vanaf 32 weken alleen nog op kantoor. Met 34 weken ging ik met verlof. Vanaf week 30 gaf ik bij de verloskundige aan dat ik minder leven voelde. Het leek verklaard te kunnen worden doordat de baby al ingedaald was en daardoor minder bewegingsvrijheid had en verder leek ook alles goed. Toch bleef het gevoel dat het meisje in mijn buik te rustig was, maar ik zette het aan de kant en genoot van wanneer ik wel beweging voelde. Ons geduld werd wel op de proef gesteld want met 40 weken was er nog geen teken van dat de bevalling zou beginnen. Leuk zo'n uitgerekende datum, stiekem lijkt alles wat daarna komt een eeuwigheid te duren ;) Ik heb van alles geprobeerd haha, maar niks werkte. Liters thee, hele ananas, in het bos van klimpalen springen XD 

Met 41 weken gingen we 's morgens nog een ritje op de motor maken, ik achterop. Die middag kreeg ik weeën. 's Avonds kwam er nog een vriend, maar omdat ik niet wilde dat die doorhad dat ik weeën had begon ik in de keuken snel met het maken van een gezonde twixtaart met roze chocolade. Tussen de weeën door is dat in ieder geval gelukt ;)  Af en toe kwam mijn man me even checken. De weeën kwamen om de 3 minuten en ik belde de verloskundige. Deze zei dat ik maar even moest gaan douchen en als het dan zou doorzetten weer opnieuw moest bellen. Dus ik onder de douche en helaas na 6 uur weeën stopte het weer...  Blijkbaar toch voorweeën. In de volgende blog het bevalverhaal :)