Ons leven met een drieling en een kleuter, nu bijna een jaar later...

Het is alweer een paar maanden geleden dat ik een blog heb geschreven. Mijn intentie was om dit elke maand te doen, alleen door drukte was het er nog niet van gekomen. Hopelijk kan ik het weer een beetje gaan oppakken.

De scholen zijn weer begonnen, na 3 weken kerstvakantie (hopelijk blijft die nu open). Mika is in november 4 geworden, daar ging hij dan.. naar de basisschool! Kleine jongens worden groot, veel te groot.

Helaas door het corona was zat hij tussen zijn verjaardag en kerstvakantie ook een aantal keren thuis doordat de klas niet naar school mocht of de hele school dicht ging. Maar we gaan weer vol goede moed beginnen aan het nieuwe jaar!

En dus ook meer tijd voor een nieuwe blog.

Liv, Evi & Zoé zijn inmiddels 11 maanden (gecorrigeerd 8,5 maand). In mijn laatste blog was ik geëindigd over hoe pittig ik het vond met de voedingen. Dit is gelukkig een stuk relaxter geworden. Ze krijgen sinds kort nog 4 flesvoedingen op een dag. De ene fles gaat er makkelijker in dan de andere, vooral wanneer ze fruit of warm eten op hebben dan gaat de fles erna een stuk moeizamer. Dit zal normaal ook het geval zijn, alleen het is nu keer 3.

Ze gaan steeds beter fruit en warme maaltijden eten, hoewel ze soms, en dan vooral Zoé haar mond heel stijf op elkaar kan houden haha. Langzaamaan beginnen we ook met een sneetje brood op een dag.

Ik vind het een heel gek idee dat ze 15 maart 1 jaar worden. Waar is de tijd gebleven. Al bijna 1 jaar zijn ze bij ons en is Mika grote broer van drie zusjes.

Later dit jaar lopen er gewoon 3 meisjes rond haha, dan wordt het pas leuk in ;-).

Momenteel rollen ze om, draaien ze op een buik steeds meer om hun as heen en leren ze steeds meer om terug te draaien van buik naar rug (hoewel dit voor mijn gevoel veel te lang duurt, nu gaan ze elke keer huilen als ze terug willen naar hun buik).

Een terugblik naar 2021:

Begin van het jaar was ik nog zwanger van drie kleine meisjes in mijn buik. We genoten nog volop van Mika alleen. Mika kon genieten van sneeuwpet en schaatsen op het ijs.

Ons droomhuis stond nog in de steigers, maar werd steeds meer ons huis.

We gingen nog een leuke zwangerschapsshoot doen.

Het werd voor mij wel steeds zwaarder, mijn buik was flink en ik had last van mijn bekken.

2 maart was de dag dat ik opgenomen werd in het LUMC, met 28 weken zwangerschap. Dit ter observatie. Het LUMC werd mijn nieuwe ‘thuis’ voor een paar weken. De keizersnede werd gepland op 2 April met een zwangerschap van 32+3 weken.

Op 15 maart zijn de meisjes uiteindelijk geboren in het MMC in Veldhoven.

Een nieuw begin, rollercoaster en pittige tijd was aangebroken.

Een kleine 3 weken hebben wij in het Ronald Mcdonaldhuis gelogeerd met Mika, de meisjes op de NICU in het ziekenhuis.

Op 1 april gingen Evi en Zoé naar het Reinier de Graaf ziekenhuis en op 2 april mocht ook Liv naar Delft.

Ondertussen leerde Mika fietsen zonder zijwieltjes! Thuis ging voor hem het normale leven gewoon verder.

Op de momenten dat het kon gingen wij even 1 op 1 met hem iets ondernemen.

12 mei werden wij trotse eigenaren van ons nieuwe huis!

En op 21 mei mochten Liv, Evi & Zoé naar huis. Na bijna 10 weken in het ziekenhuis te hebben gelegen. Van NICU, naar Neonatologie, naar kinderafdeling.

30 juni kwam het RS-virus om de hoek kijken, waardoor Evi & Zoé opgenomen moesten worden. Bijna 2 weken hebben zij in het ziekenhuis gelegen.

Op 7 juli gingen wij verhuizen. 2 kinderen in het ziekenhuis en 2 kinderen thuis. Hoe we dit allemaal hebben gedaan?!

7 augustus hebben we bij Zoé & Evi de sondevoeding verwijderd. Wat een verademing was dit.

29 augustus gingen wij voor het eerst op vakantie met zijn allen naar Vlieland.

15 oktober ben ik weer begonnen met werken (na bijna een jaar).

18 oktober vertrok ik voor een weekje naar Aruba, zonder man en kinderen. Wat was dit heerlijk. Even een weekje helemaal niks!

27 oktober ging Mika voor het eerst wennen op de basisschool.

6 september zijn onze 2 nanny’s aan huis gestart.

3 november is Mika 4 jaar geworden en vanaf die dag ging hij elke dag naar school.

Diverse checks hebben we gehad in Delft en Veldhoven. Keer op keer zijn de meisjes goedgekeurd. Ze doen het onwijs goed en ontwikkelen zich goed. Op naar de volgende check.

Zo zag afgelopen jaar in het kort (heeeel kort) eruit voor ons. Soms denk ik echt, hoe hebben we dit allemaal gedaan? En vooral, hoe hebben we dit allemaal overleefd.

Het werd steeds relaxter, we hadden een goed ritme en de meisjes zijn ook heel relaxt. Ze zijn vrolijk, laten goed van zich horen d.m.v. gillen en ze sliepen ook goed. Met de nadruk op SLIEPEN. Sinds een week of 10 is het drama in de nacht. Van goede (door)slapers, zijn het opeens terror slapers. Standaard werden ze wakker, maar dan ook echt klaarwakker rond 4uur (soms was 1 wakker, soms 2 of soms alle 3). Om 22.30 maakten wij ze wakker voor een voeding, waarna ze voorheen gewoon tot 6.30/7.00uur sliepen.

Inmiddels zijn we gestart met een slaapcoach, het ritme aangepast en de avond voeding eraf gehaald. Die voeding eraf is zo fijn. Helaas worden ze nog steeds regelmatig wakker in de nacht waardoor de dag erg vroeg begint. We duimen heel hard dat deze fase snel weer voorbij is! Hoelang kan je volhouden met weinig slaap? Ik ben hier niet zo goed voor gemaakt.

Vaak krijg ik de vraag hoe ik (wij) het allemaal doe. Eigenlijk gaat het allemaal vanzelf, je gaat gewoon door. Los van de nachten zijn ze gelukkig heel makkelijk. Het is soms pittig en zeker niet altijd even leuk, maar dit heb je ook met 1, 2 of 3 kinderen.

Mika doet het ook onwijs goed. Die is lekker zichzelf en vind zijn zusjes lief. Wij proberen nog steeds veel 1 op 1 met hem te doen, daar geniet hij onwijs van. Het scheelt nu ook wel dat hij weer naar school mag. Mika heeft het afgelopen jaar zoveel veranderingen mee moeten maken, maar dit heeft hij zo goed gedaan. Hij liet het allemaal gebeuren zonder al teveel gezeur/moeite.

Inmiddels ben ik ook alweer een paar maanden aan het werk. Ik werk als verpleegkundige op de kraam/verlos afdeling. Het was even wennen om na een klein jaar weer terug te zijn, maar het voelde ook gelijk weer vertrouwd. 1 dag werken en het voelt alsof je niet weg bent geweest haha. Werken is inmiddels ‘ontspanning’ geworden, heerlijk om er even tussenuit te zijn en niet alles thuis te hoeven doen! Des te meer is het weer genieten om lekker thuis te komen bij je gezin. Ik werk 24uur per week, dit is echt prima. Wisselende diensten is soms wel lastig, vooral in combinatie met het werk van mijn partner. Tot nu toe kunnen we het steeds oplossen, maar of dit zo blijft dat gaat de toekomst uitwijzen.

Ik ben benieuwd naar de komende periode. Welke fase gaan we krijgen? Tandjes, kruipen? Elke nieuwe fase is leuk, maar ook weer pittig. Wij kunnen dit als gezin. Het zal steeds makkelijker worden (toch? Haha). Voor nu, even doorbijten en doorgaan. Maar vooral ook genieten. Genieten met onze 4 kinderen.