Onrust einde van de maand

Voor nu dus ook de keuze gemaakt om geen keuze te maken. Ideaal zou zijn als ze alletwee op school l zitten en hoe dan ook hun eigen ritme kunnen houden. Maar iedere maand heb ik weer die onrust en daar is ook niet prettig meer mee te leven

Sorry ik dacht dat bekend was om welk gen het ging. Dan is het dus echt een heel ander en veel ingewikkelder "verhaal". Eigenlijk bijna een onmogelijke keuze.

We hebben wel genetisch onderzoek gehad maar hier is niets uitgekomen. Er is 1 gen onderzocht omdat van de andere 5 nu bekende genen te weinig informatie is. Op het onderzochte geen zat geen defect of mutatie. Embryoselectie is dus geen optie. Mijn eigen risico's vind ik zeker aanvaardbaar. Pas heb ik een echo gehad van mijn onderbuik en het litteken zag er goed uit. De bloedingen is meer een dingetje. Het is en erg angstige zwangerschap geweest. Vanaf 15 weken dachten de artsen al dat ik een miskraam zou krijgen. Dit heeft ons gezin erg beïnvloed. Mijn oudste was toen anderhalf. Ik mocht niets meer tillen. En als een derde dezelfde aandoening heeft is de kans aanwezig dat ze elkaar aansteken met de levensbedreigende complicatie (ernstige infectie)

dat is wel ingewikkeld om het maar zo te zeggen. Stel jullie willen nog een kind dan zou je kunnen overwegen of je pre implantatie diagnostiek (embryoselectie) zou kunnen toepassen. Wij hebben het ook overwogen maar toch besloten om de natuur haar werk te laten doen. Ik heb het vermoeden dat jullie hier wel voor in aanmerking komen gezien de ernst van het defecte gen van je man en het is bekend om welk gen het gaat. Maar ja dat is de medische kant achter de wens om misschien nog een kindje te mogen krijgen. Wil je nog een keer een risico lopen en hoe groot is het risico voor jou? Hoeveel risico loop je zelf als je nog een keer een kindje mag krijgen en hoe zit het met de littekens van je keizersnee. Allemaal lastige vragen. Maar kun je wel dit accepteren of wil je nog een kindje? Misschien is het een goed idee om met verschillende artsen te overleggen zodat zij mee kunnen denken. Wij hebben besloten na onze zoon dat het genoeg was en dat we (lees ik) geen risico's meer wilde nemen. Het was de eerste jaren niet makkelijk maar uiteindelijk heb ik het wel geaccepteerd dat het niet verstandig was om nog een keer zwanger te worden en er nog een kind bij te krijgen om op te voeden. Het is niet makkelijk geweest om dat te laten rusten.