One cut...two cuts..three cuts

Bedankt voor je berichtje. Mijn man heeft ondertussen wel bijgeleerd..gelukkig maar :) wat betreft de buikspieren heb ik enkele weken geleden nogmaals te horen gekregen dat dat nooit meer zal herstellen, dus je info daar is toch niet volledig correct. Ik ben even wat extra info gaan ophalen bij de gastro- specialist betreft mijn aanhoudende dikke buik en kan spijtig genoeg niets aan gedaan worden. Door de verklevingen, buikspieren en gasophoping wederom deels door die verklevingen komt dat nooit meer goed...

Vervelend dat je zo'n gevoel hebt! Vooral die eerste keizersnede is zo te lezen een trauma geweest omdat je onder volledige narcose moest en het dus niet bewust hebt meegemaakt. Dat is echt een klap voor je emotionele verwerking. En de andere twee keer weer geen keuze hebben, is echt een machteloos gevoel. Die opmerking van je man heeft daar geen goed bij gedaan.... Was een beetje een gevalletje niet-nadenken-voor-hij-iets-zegt... Is hij eigenlijk wel op de hoogte van je gevoel? Als hij het zou weten, zou hij toch niet zo'n opmerking maken, hoop ik? Ik wil wel wat dingen recht praten die jij in je hoofd krom hebt gepraat. ;-) Tijdens een keizersnede snijden ze niet door je buikspieren, ze leggen ze aan de kant. Gelukkig maar. Dan kunnen ze in de zes weken na de bevalling weer terug tegen elkaar aan groeien, wat ook gebeurt bij meiden die vaginaal zijn bevallen. De buikspieren wijken immers altijd bij een vorderende zwangerschap uiteen. Dus je buikje zou er in geval van drie vaginale bevallingen precies hetzelfde hebben uitgezien, op het litteken na. En een dichte deur voor een volgend kindje door medici die het risico te groot vinden, is hetzelfde verwerkingsproces als een partner die NO WAY een volgend kindje wil. Heeft niks met keizersnede te maken. Been there....