Mijn kraamweek was een regelrechte ramp!

Mijn kraamperiode is nou niet echt een periode waar ik met veel enthousiasme op terug kijk, in tegendeel zelfs. Er aan terug denken brengt alweer een hoop nare herinneren naar boven. Toch vind ik het ook wel fijn om mijn ervaringen te kunnen delen. Dus bij deze mijn verhaal.

Mijn bevalling verliep niet bepaald soepel. Na een zwangerschap van ruim 41 weken en een beginnende zwangerschapsvergiftiging werd het tijd om de bevalling in gang te zetten: ik werd ingeleid. Na 33 uur weeën werd Mila op 21 juni 2019 dan EINDELIJK geboren. Helaas had Mila een moeilijk start en moesten we nog een aantal dagen in het ziekenhuis verblijven. Na 4 dagen mochten we eindelijk naar huis, oh wat keken we hier naar uit!

Vlak na thuiskomst stond de kraamverzorgster al voor de deur. We hadden al snel een leuke klik en alles verliep soepel. Op dag 3 kregen we een andere kraamverzorgster. We merkten al gauw grote verschillen met de vorige. Er zijn meerdere dingen niet helemaal gegaan zoals het hoort te gaan, maar daar zal ik nu niet verder over uitwijden.

Op dag 5 van de kraamweek begon de ellende. Nietsvermoedend zaten we met kraamvisite op de bank toen er opeens een hele stroom water (lees: waterval) door het plafond de woonkamer in stroomde. Mijn man en ik sprongen direct op van de bank. Eenmaal boven aangekomen stond de hele eerste etage onder water. Het water stond al ongeveer 5 cm hoog. Al snel kwamen we erachter dat ons sanybroyeur toilet de overstroming veroorzaakte. Achteraf is gebleken dat onze kraamhulp het toilet had schoongemaakt en dat het doortrekknopje is blijven hangen. Met als gevolg: het toilet bleef maar water pompen.

Terwijl wij enorm geschrokken en in alle paniek boven aankwamen, had de kraamhulp nog steeds niets door. Zij was op zolder bezig met schoonmaken, met muziek in haar oren. Ze had geen flauw idee van wat er één verdieping lager zich allemaal afspeelde. Gelukkig heeft mijn man het toilet snel kunnen stoppen en heb ik de kraamhulp gehaald. Vervolgens zijn we met z’n een hele tijd bezig geweest om alles te drogen. Elke handdoek werd uit de kast getrokken. Wat een enorme klus was dat zeg. Daarna begon pas echt tot me door te dringen wat er precies was gebeurd. Onze mooie jaren dertig woning, waar we nog maar net woonden, had onwijs veel schade. En hoe moet dat nou verder, we hadden onze handen al vol met onze baby van nog geen week oud. Konden we hier überhaupt nog blijven wonen? Tranen biggelden over mijn wangen. De kraamhulp leek ook erg geschrokken. Excuses aanbieden deed ze echter niet. Het liefst stuurde ik haar direct naar huis maar dat deed ik niet.

Dezelfde avond hebben we nog de vloer van de eerste etage eruit moeten halen zodat de balken en ondervloer konden drogen. Dit om de schade zoveel mogelijk te beperken. Er was eerst enige twijfel maar we konden gelukkig wel in ons huis blijven. Hierna volgde eindeloos gezeik met onze woonverzekering. Alsof we niet al genoeg ellende hadden gehad, ging er ook nog eens enorm veel fout bij de woonverzekering. Tot het einde van mijn verlof heb ik dagelijks telefonisch contact met hun gehad. Ook hebben we wekelijks bouwmannen en schadeherstelbedrijven over de vloer gehad.

Nu, ruim 7 maanden later, kunnen we eindelijk zeggen dat ALLE schade is hersteld. We kunnen dit hoofdstuk afsluiten. Pfff wat een opluchting zeg..