Mijn bevalling en het herstel. Part 10.

Je zag idd dat het op dat moment voor mijn man ook even teveel was. Gelukkig hebben we er goed over kunnen praten. Wat ook heel mooi was, was dat juist vrienden begrepen dat het allemaal even genoeg was. Juist onze ouders waren degene die dat niet leken in te zien.En ik vind het big stress erg lastig om nee te zeggen tegen mijn, laat staan zijn ouders. ? En dat genieten, nou dat doen we gelukkig ook gewoon. ?

Alles tegelijk,dan breekt ook de sterkste man en vergeet niet dat hij ook bang was om jou kwijt te raken. Het was ook niet niks jouw bevalling. Leef je eigen leven, doe alles in jouw tempo en geniet van de kleine dingen die je al wel kan. Laat de familie en de vrienden wachten tot jij het aankunt. Als ze dat niet kunnen dan zijn het geen goede vrienden. Sterkte.

Soms kun je het ook prima uitspreken tegen mensen als ze vragen waarom jij iets op een bepaalde manier doet, de woorden "dat geeft mij rust" zijn dan vaak al voldoende :-) Geniet van jullie meisje!

Je hebt helemaal gelijk dropje91. Het duurde alleen even voordat ik dat kon. En bepaalde opmerkingen van mensen kon ik heel makkelijk naast me neer leggen. Andere waren wat lastiger, maar het lukt ondertussen wel.