Mijn baby heeft heimwee

Je eerste thuis. Het is niet gek dat je heimwee hebt. Dat alle prikkels hier buiten veel te hard bij je aankomen. Ik kan me voorstellen hoe zwaar je het hebt gehad en dat het je heeft getekend. Je hebt heel hard moeten werken net als mama. Een gezonde en gelukkige afloop dus we mogen niet klagen, dat is oneerlijk tegenover anderen. Anderen die het écht zwaar hebben gehad. Maar ik ben jouw mama en ik vind al jouw verdriet en gevoelens belangrijk. Al zijn ze groot of al zijn ze klein, ik neem ze meer dan serieus. Bij mij mag je wél huilen en verwerken, zoveel als je wilt. Ik zal je beschermen tegen de prikkels waar je moeite mee hebt en je overladen met de geborgenheid die je zo hard nodig hebt. Ook al sta ik nog amper op mijn benen. Uitgehongerd en ongedoucht loop ik marathons met je. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Maar het is ok. Jij bent ok. Wat er is gebeurd is ok. Het is niet niks een klein zieltje te zijn en deze wereld te moeten leren kennen. Maar ik neem je mee, in mijn buideltje van liefde. Ik laat je zien dat het hier ook fijn kan zijn. Dat de bloemetjes straks weer bloeien en de vogeltjes straks weer fluiten. Dat de regenboog echt zeven kleuren telt. En dat ons hart danst sinds dat jij er bent.