Lopen tot ik stil sta...

Beste Bart bedankt voor je mooie woorden. Het spijt mij dat jullie ook jullie dochter moeten missen. Het was erg druk gister en het was zeker fijn om ons verhaal te delen. Ik hoop je tijdens de run nog even te spreken. Warme groet Sanne

Hallo Sanne, ik heb gisteren met met veel emotie naar je verhaal geluisterd tijdens de Prerun. Het was voor mij zo herkenbaar. Ik ook heb, bijna 20 jaar geleden alweer, mijn dochter verloren in de eerste week naar haar geboorte. Je opmerking over de bloemen, dat raakte me zo. Ik voelde dat in die tijd ook zo. Sindsdien loop ik weer de hele tijd met mijn dochter in mijn hoofd en voel ik ook weer de pijn die ik toen had. Vind ik niet erg, maar het doet me wel zeer en geeft me ook verdriet. Ik heb zelf niet van het Ronald McDonaldhuis gebruik hoeven te maken, maar ik kan me echt voorstellen dat het in jullie situatie een fijne plaats is geweest, om tot rust te komen en je terug te trekken, maar toch in de buurt te zijn en te blijven. Ik wilde gisteren nog wel even contact met je maken, maar je was te zeer omringd door anderen. Daarom maar even zo. Ik wil even zeggen dat ik het moedig vond hoe je verhaal deed en ik wil je heel veel succes wensen voor de Homerun. Dat ga je zeker halen. Groeten, Bart!

Hardlopen is hetgeen wat mij door heel wat moeilijke momenten in het leven heeft geholpen. Ik geloof echt dat het een helende werking heeft. Het was voor mij tijdens het lopen dat ik leerde genieten en ook echt intens genot kon voelen voor de dingen in het leven. Soms was daar simpelweg een schitterende zonsondergang genoeg voor. Er word daadwerkelijk een gelukshormoon afgegeven als je rent las ik laatst. Ik hoop dat het voor jou ook deze momenten van geluk en rust kan bieden. Voor mij was hardlopen echt een medicijn. Kortom, blijf vooral lopen zolang het je hetgeen geeft wat je nodig hebt :)