Liam en Ruud

In mijn mini-bio heb je het vast gelezen : 'mama van Liam Noël en hondenkind Ruud'. Ruud is als een kind, we hebben hem geadopteerd uit Roemenië. Bijna 2 jaar geleden reden we savonds naar het voor ons verre Venlo waar we hadden afgesproken met de vrouw van de organisatie. Op een verlaten parkeerplaats van een hotel kwam daar een busje met de tekst 'Dog Rescue' aanrijden. Daar werd onze Ruud, in inmiddels een heftige sneeuwbui, overhandigd aan ons. Op naar een warme mand, een thuis die je verdiend. Ruud was toen net 5 maanden maar heeft al moeten vechten voor z'n leven en eten. Eenmaal thuis was de bak met brokken dan ook zo leeg. Het heeft lang geduurd voor hij vertrouwen had in ons, voor de riem liep hij weg en mee met de auto vond hij doodeng. Mannen waren en zijn nog steeds een blokkade voor hem, wie weet wat er in die korte 5 maanden is gebeurd. Hij had nu een fijn thuis. In de zomer van 2018 kwamen we uit Bali met baby nieuws. We zijn beiden opgegroeid met honden, dit konden we nu creëren met ons eigen gezin. Verder in de zwangerschap hebben we wel even uitgezocht wat we kunnen doen om Ruud goed kennis te laten maken Liam. Ruud is ook nog maar een pup, had in z'n laatste opvang wel kindjes om zich heen, maar hij moet nu aandacht verdelen. Ja, letterlijk een kind. Hij beschermde me enorm, werd onaardig tegen andere honden, uitlaten werd een uitdaging. Eenmaal thuis sliep hij lief tegen m'n buik aan, alsof hij het aanvoelde. Na de bevalling heeft Roy mijn shirt meegenomen en in Ruud z'n mand gelegd. De geur zou een eerste kennismaking zijn, herkennen en wennen. Niet heel fris als je het mij vraagt, maar wat werkt dat werkt. Eenmaal thuis hebben we de maxicosi op de bank gezet, centraal en Ruud mocht even kijken. Hij was eerder blij ons te zien en wist niet zo goed wat hij er mee aan moest. We hebben de kraamhulp aangegeven dat Ruud overal mag zijn, omdat we hem absoluut niet het gevoel wilde geven hij er niet meer bij zou horen. Luiers ruiken, ja die hadden we gehoord, prima. 'Er zijn mensen die hun honden de luiers open geven' - open, in de zin van oplikken? GADVER! No way, ik ging bij de gedachte al over m'n nek. En zo werd Ruud langzaam een grote broer. Hij helpt me nog net niet met luiers aangeven. Inmiddels hebben ze heel wat rituelen samen. Met etenstijd zit Ruud onder zijn stoel, omdat hij weet dat er minstens een broodkorst gaat vallen. Liam is zo slim dat hij de mand van Ruud weet te vinden en al z'n speeltjes door de woonkamer gooit en op z'n bot wil kluiven, dat soort gekke dingen. Ruud blijft rustig of 'kietelt' hem waardoor de schaterlach de hele woonkamer door galmt. Hij vindt het wel gek dat Liam steeds meer beweegt, soms zelfs stapjes zet. Hij legt dan z'n speeltje bij hem neer in de hoop dat Liam hem weggooit. Dat dan nog net niet. Het zijn vriendjes, precies zoals we hadden gehoopt.