Kleine meisjes, grote sprongen deel 2

Hayley doet het goed aan de CPAP. Haar zuurstofgehalte blijft prachtig gewoon. Bij een CPAP wordt er 7 liter zuurstof door een kapje geblazen. Hierdoor blijven de longblaasjes open en hoef je alleen nog maar de laatste zucht te nemen. Dit trekt Hayley dus super goed. 

Door deze CPAP heeft ze ook meer "bewegings" vrijheid gekregen. Een heerlijke speen zorgt ervoor dat zij haar zuigbehoeftes kwijt kan. Als zij een tijdje aan de CPAP ligt, wordt er ook besproken of zij kan gaan oefenen met de snor. 
De snor is een klein slangetje met 2 puntjes die in je neus gaan, hieruit komt maar 1 liter zuurstof en die zorgt er voor dat je niet "vergeet" te ademen. Dat is namelijk nog wel eens een puntje bij prematuurtjes. Die vergeten dat zij moeten ademen. 

Langzaam maar zeker gaat Hayley dus vooruit. Heerlijk om te zien en vooral ons gevoel is geweldig. Ons kleine aapje doet het zo enorm goed. 

Even iets grotere foto want dan zien jullie ons kleine meiske eens even goed. Hier ligt ze aan de snor. 

Langzaam maar zeker zien we ons kleine meisje veranderen. Het echte "baby" zijn is er wel af. Tuurlijk is ze klein maar ze is wel al ruim 8 weken oud. 

We merken steeds meer dat we te eigen worden op de NICU, de artsen, verpleegkundigen en maatschappelijk werkster zien dat ook. Er wordt dus besproken of Hayley over mag naar een streekziekenhuis. Het waterlandziekenhuis heeft geen plek voor ons. Dan wordt het Hoorn of Alkmaar. Beide zien we dat eigenlijk niet zitten. Kan Hayley dan niet langer hier blijven vragen we? 

Helaas krijgt Hayley daarna een kleine tegenslag. Vanuit het niets gaat zij vocht vast houden en moet zij terug aan de CPAP. Hierdoor is overplaatsing niet mogelijk. Wel is zij overgegaan naar een warmte bedje deze nacht. 

Zoals jullie kunnen zien is Hayley behoorlijk "opgezwollen" hier. Ze houdt veel vocht vast. 

Nadat Hayley plasmedicatie krijgt, gaat het stukken beter met haar. Ze gaat wederom met sprongen vooruit. Omdat Hayley zo goed gaat, wil ik een keertje kijken of zij uit de borst kan drinken. Doodeng vind ik het want wat als het niet lukt. Maar ook wat als het wel lukt. Heel dubbel gevoel is het dus. 

Als ze aan mijn borst ligt, gaat het eigenlijk goed. Ze neemt een paar goede teugen en drinkt eigenlijk best goed. Maar dan, dan krijg ik een toeschietreflex. Ik voel mijn borst aanspannen en daar komt een mega lading melk aan. Ik overspoel Hayley met melk. Mijn angst wordt werkelijkheid. Hayley kan de hoeveelheid melk niet verwerken en verslikt zich. We hebben de verpleegkundige nodig om te helpen want zelf krijg ik haar er niet uit. Hayley wordt uitgezogen en op dat moment besluit ik nooit meer borstvoeding te geven. 

Omdat Hayley het zo goed doet, krijgen we te horen dat het Waterlandziekenhuis plek heeft en ze haar gaan overplaatsen. Dat is echt super snel geregeld. Alles wordt in paraatheid gebracht en nu is het wachten op de babylance. Een ambulance speciaal voor couveuse kindjes. 

Wordt vervolgd ...............