Kinderdagverblijf

Hoi Hoi Wat een lastige situatie inderdaad! Hier ook een moeder van een engeltje met af en toe horens? gelukkig is ze nu net 3 geworden en mijn ervaring is nu dat ze zich beter kan uitdrukken. De uitspattingen omdat ze haar emoties niet kwijt kan zijn nu beter te beheersen en uit te leggen. Ze kon ook de consequenties nog niet inschatten als ze ineens boos werd. Het word beter meid! Maar inderdaad in gesprek blijven gaan met je meisje en die opvang? Gewoon in gesprek gaan en heel duidelijk vragen of ze je dochter kunnen sturen bij plotselinge emoties zover t lukt. En dat je best in gesprek wil maar dat deze fase ook voorbij trekt dus tenzij t echt weer oplaait jullie er thuis aan werken en hopelijk met steun van de juffen / meesters. Je dochter is nou eenmaal aan het leren! Is een leuke sport niet iets ? Hier vlakbij geven ze jma mini trainingen voor de kleintjes va 3 jaar. Samen stoeien vallen opstaan dansen en elkaar helpen onder begeleiding. (Bij mayru sportschool) misschien pakt zo'n interactie wel goed uit! Het komt vast goed !!! Succes!!

Haai haai, ik bedoel het zeker niet rot. Ik kan me voorstellen dat het gewoon bagger is om onzin over je kind te horen. Maar 6 gesprekken in 2 jaar is echt een beetje de norm hier, dus ik vind het niet veel. Tenzij alle 6 echt enkel over bijten gaan, maar dat zal denk iets recents zijn toch? Sommige moeders zullen in je gezicht heel vriendelijk zijn maar wellicht toch weer geklaagd zijn. De leidsters van onze opvang waren toen opgelucht dat ik vrij kalm bleef, mijn neefje was een bijter en hoe rot het ook is om die “wond” te zien, ook ik ben normaal (geworden) Mijn dochter begon gewoon keihard te gillen als iets niet beviel, en mijn middelste zoon heeft weleens houten kruk naar haar hoofd gegooid toen hij zijn zin niet kreeg. En die van jou bijt. Heel vervelend voor iedereen, maar niet iets wat komt door de opvoeding, ieder kind uit zich anders.

Even nog een aanvulling, het lijkt te komen doordat ze zich nog niet genoeg kan uiten wanneer er iets gebeurd. Wanneer ik zelf met haar op pad ben doet ze het eigenlijk niet meer en zegt ze “stop hou op” dat hebben we haar inmiddels geleerd. Op het kdv lijkt ze dit “nog” niet te doen. We geven haar straf en leggen uit dat het heel pijn doet en dat de andere kindjes er heel verdrietig van worden. Het is een slimme dame en ze lijkt het ook te snappen. Ik snap dat als je de ouder bent van het gebeten kind dat je boos bent en het niet acceptabel gedrag vind. Ik heb er veel verdriet van dat ze dit doet. Ik leg haar vaak uit hoe ze het beter kan doen en ze verteld het zelf vaak ook. Vaak schrikt ze zelf ook wanneer ze het doet en gaat ze sorry zeggen. Niet dat dat nog helpt maar vind het wel netjes. Ze is vaak inderdaad boos omdat iemand iets af pakt. De leidster zien de aanleiding vaak niet maar ze praat goed genoeg om het later aan mij uit te leggen dat ze of geslagen is of iemand iets afgepakt heeft. We nemen het zeker niet voor lief en ik houd de opvoedkundige op de hoogte van de vorderingen en die geeft aan dat we niet meer kunnen doen dan we nu doen. Terugbijten heb ik ook al geprobeerd maar ook dat lijkt niet te helpen. Misschien hebben de ouders van de geten kindjes nog tips wat ik zou kunnen doen naar die ouders toe wat het leed zou verzachten? Ik zou verder niet weten wat de oorzaak zou moeten zijn behalve de komst van haar broertje en de veranderingen op de groep ( veel wisseling van personeel) iets anders kan ik niet verzinnen. Maar ik heb dinsdag gesprek met de opvoedkundige om te kijken of we er nog iets anders mee kunnen en later deze week nog met het kdv om te kijken of we eruit kunnen komen. Hopelijk keert de rust snel terug want kan je vertellen dat we het heel vervelend vinden en dit gedrag zeker niet accepteren of voor lief nemen maar denk niet dat ik behalve haar straffen en aanspreken heel veel meer kunnen doen. Mocht iemand daar anders over denken dan hoor ik graag hoe.

Beste syltara, Het is zeker vervelend voor de ouders dat besef ik mij zeker ook en spreek wanneer ik de ouders zie hun ook aan om mijn excuses aan te bieden en te laten blijken dat ik het heel vervelend vind. Maar dat neemt niet weg dat het gedrag er vaak op deze leeftijd bij hoort als ik de deskundige mag geloven. We zijn er thuis heel druk mee en dat weten ze op het kdv ook dus vandaar dat ik al die gesprekken zon onzin vind. Ik kan niet meer doen dan we nu al doen. Maar het kinderdagverblijf is verantwoordelijk om haar in de gaten te houden. Ze doet het niet zonder reden want meestal wordt er iets afgepakt of wordt ze geslagen ofzo. Het is inderdaad 6 gesprekken in 2 jaar en 2 maanden. Maar ik heb vriendinnen met kids op andere kdv en die hebben nooit gesprekken en hebben ook weleens peuter gedrag zoals onze dochter. Maar we gaan nog maar een keer in gesprek. Wat ik eigenlijk het meest vervelend vind is dat de gesprekken vooral gaan alsof ze onhandelbaar is terwijl ze naast het bijten heel sociaal is en heel beleefd. Ze heeft weleens boze buien maar daar kun je haar goed bij afleiden en lijkt dus geen issue. De leidsters klagen eigenlijk nooit het is vooral de eigenaar die moeilijk doet. De ouders zelf die ik gesproken heb zijn naar mij toe heel begripvol. Maar ik snap jouw punt ook hoor. Bedankt voor je kritische blik ook daar kan ik iets mee.