Kerst 2018 deel 2

Daar loop ik de HAP weer uit met Julia, een antibioticakuur en een puf. Thuis zetten wij alle medicijn momenten van Julia en Jenthe in de agenda en hopen dat we het ergste hebben gehad. Om mijn zinnen te verzetten rijd ik even naar de winkels. Het is bijna kerst en ik mis nog een etagère. Tijdens het winkelen houdt ik contact met mijn zusje en we spreken allebei onze zorgen uit. Ook bericht mijn man dat Jenthe wat heeft gedronken en  ik loop gelijk iets rustiger. 

Deze nacht wordt uiteindelijk Bo opgenomen en rommelen wij de hele nacht aan met onze twee zieken kids. Wat zou je het graag van de kids over willen nemen maar helaas kan dat niet. Dus goed voor ze zorgen is het enige dat wij kunnen doen.

Zondag begint Jenthe weer te spugen en bel ik de HAP. We mogen komen maar worden weer naar huis gestuurd want het is te druk in het ziekenhuis en Jenthe is nog te goed. Deze dag komen we aardig door, Julia knapt iets op en Jenthe blijft ziek. Eigenlijk durf ik niet meer met Jenthe naar de HAP of de dokter uit angst dat ze wordt opgenomen. Mijn schoonouders zijn beide overleden en mijn man kan niet zijn ouders, vrouw en dochter missen met kerst. 

Natuurlijk zet ik deze angst aan de kant als het maandag nog steeds niet goed gaat. Mijn huisarts hoort het hele verhaal, want inmiddels zijn wij vanaf vrijdag bezig en ik mag direct komen. Hij heeft geen plek maar wilt Jenthe graag tussendoor bekijken. De huisarts reageert direct en regelt dat wij weer terug mogen naar het LUMC. Niet naar spoedeisende hulp maar naar de kinderafdeling. Ze wordt weer aan de snoertjes gehangen en de arts besluit dat ze een nacht moet worden opgenomen. Een zuster komt naar mij toe en biedt mij vanuit het LUMC een lunch aan. Zo onwijs lief want ik merk dat ik op ben. Vanaf vrijdag ben ik aan het vechten om goede medicatie te krijgen of zorg voor Jenthe met daarbij de zorg voor Julia en zorgen om Bo. 

Na overleg krijg ik te horen dat er geen plek is in het LUMC maar dat wij naar een ander ziekenhuis moeten. De arts komt terug en het is geregeld. Wij krijgen een bed in het ziekenhuis van Zoetermeer. Daar komen wij binnen op de dag van kerstavond. Iedereen is blij, iedereen is feestelijk en ik kan alleen maar huilen. Ik ben niet bij de man die mij ook nodig heeft. Die zijn ouders al moet missen en nu ook ons met kerstavond. De zuster verteld mij dat ze Jenthe weer gaan doorspoelen omdat dat in het LUMC zo goed had geholpen. Ze gaat voor nu niet aan extra zuurstof in de hoop dat het spoelen het gewenste succes heeft. Ik moet Jenthe ieder uur doorspoelen en dit doe ik dan ook trouw. Mijn zinnen heb ik gezet op morgen naar huis en daar gaan Jenthe en ik alles aan doen. Mijn man heeft het over cadeaus voor kerst uitpakken in het ziekenhuis maar ik kan het niet. Het spoelen lijkt te helpen en Jenthe pakt wat langere slaapjes. De hele nacht spoelen we om het uur haar neusje en Jenthe doet haar uiterste best om haar zuurstof niveau op peil te houden. Toch zakken de waardes en er is overleg. Als Jenthe zuurstof toegediend gaat krijgen moeten  wij zo ie zo alle kerstdagen in het ziekenhuis blijven. Als het moet dan doen we het maar liever ben ik thuis. Er wordt besloten twee uur lang te kijken wat Jenthe doet en gelukkig herpakt ze zich en gaat het alleen maar beter. 

Kerstochtend komt de dokter langs en bespreekt hoe het gaat. Gelukkig heeft de zuster mijn wens goed begrepen en vraagt of Jenthe naar huis mag. De dokter geeft aan dat zij verwacht dat Jenthe door de RS-bocht is gegaan en dat als zij dezelfde zorg thuis gaat krijgen die wij de afgelopen 24-uur hebben gegeven wij naar huis mogen. Het beste nieuws! Wij weten nu hoe wij haar neus moeten spoelen en gaan met een gevulde medicijntas naar huis. Bo ligt ook nog in het ziekenhuis en mijn dappere zusje doorstaat dit allemaal! Ik heb nog steeds de hoop dat zij ook snel thuis komen. Lees het vervolg in het volgende blog.