Je leeft van uur tot uur

Ik merk wel dat ik veel vergeet om te vertellen. Er is zo ontzettend veel gebeurd. In het ziekenhuis zagen wij z’n 10 artsen, verpleegkundige, maatschappelijk werkers en andere specialisten op een dag die met ons wilde praten en op bezoek kwamen. Ze bedoelde het goed maar dat is wel pittig. 

Vervolg op onze lieve klein Sam:

Toen Sam net geboren was (of gehaald) krijg hij een beademingscapje maar hij vocht hier tegen. Er werd al benoemd dat het een pittig mannetje is. Doordat hij tegen het capje vocht moest hij een beademingsbuisje . Maar hiervoor moest hij geopereerd worden omdat dit buisje geplaatst moest worden. Deze operatie heeft in totaal 3 en een half uur geduurd. Dit omdat het erg moeizaam ging omdat Sam te vroeg is geboren hierdoor heeft hij 2 klaplongen opgelopen en een wondje bij zijn stembanden. Nou dat was verschrikkelijk om te horen. Toen wij dit hoorde lagen wij nog wel in het ziekenhuis. Elk uur van de dag kon veranderen bij Sam. Wij mochten elk moment van de dag naar de IC bellen om te vragen hoe het met Sam ging en een afspraak inplannen om langs hem te gaan. 

Toen wij eenmaal thuis waren belde wij vaak op een dag. Het moment om uit het ziekenhuis te gaan was een emotioneel moment kan ik je vertellen. Het voelde alsof ik mijn kind daar achter liet. Tranen rolde over mijn wangen onderweg naar huis. 

Sam kreeg een paar dagen later  blauwe lampen voor zijn lever. Omdat zijn lever nog onderontwikkeld is. Dit scheen op zijn couveuse. Hij heeft insuline gehad voor zijn bloedsuikers die hij nog niet voldoende aanmaakte en een bloedtransfusie om meer bloedcellen aan te maken. Morfine om hem meer rust te geven en dat hij niet vecht tegen zijn beademingsbuisje. Zijn beademingsbuisje mocht er uit en hij kreeg een capje. Dit was goed nieuws. Maar dit veranderde ook snel. Soms waren zijn waardes zo goed dat het buisje eruit mocht. Maar goed je moest in je achterhoofd houden dat dit iedere minuut weer kon veranderen. Je leeft van uur tot uur.