Is er hoop......?

Regelmatig kreeg ik de vraag van verpleegkundigen of ik al harde buiken of weeën had. Dit had ik allebei niet. Om de paar uur werd ik aan het CTG gelegd. Na 2 dagen in de verloskamer, mocht ik naar een andere kamer. De artsen, gynaecologen en verpleegkundigen kwamen aan mijn bed staan en legde uit dat het niet vaak voor komt dat een vrouw zo vroeg haar vliezen breekt en dan ook nog eens niet bevalt binnen 48u. Wat ze ook niet konden verklaren is waarom ik soms vruchtwater verloor en soms niet. De meest logische verklaring was dat er een scheur in mijn vliezen zat en de baby er voor ‘zorgde’ dat het er niet continue uitstroomde. In de zin van: de baby houdt met haar hoofdje het vruchtwater tegen en zodra ze veel beweegt of omdraait dat er dan wat uitkomt. Dit verklaarde ook waarom ik soms wel wat vruchtwater verloor en soms een paar uur of een dag niks.

Toen ik 4 dagen in het ziekenhuis lag, wilde ik weten waar ik aan toe was. De artsen vertelden dat ik voorlopig in het ziekenhuis moest blijven. Omdat er toch een ‘ingang’ was naar de baby, was de kans dat zij of ik een infectie kreeg ontzettend groot. Daarom moest ik elke dag aan de CTG en 3x per dag mijn temperatuur meten. Tot...ik...zou...bevallen. Huh wat? Moest ik hier blijven tot ik zou bevallen? Volgens de artsen was dat het verstandigst. Als er iets zou gebeuren, waren zij in in de buurt. Ja daar hadden ze natuurlijk gelijk in. Maarja, wanneer ik zou bevallen wist niemand.

Weer waren we stomverbaasd. Dat betekende dus dat ik in het ziekenhuis moest blijven tot ik zou bevallen. Ik dacht echt wat is dit nu weer ? Er waren ook regelmatig momenten dat ik in huilen uitbarstte omdat ik het allemaal zo raar vond (en barstte van de hormonen natuurlijk ;-)  ).

Ik was heel blij dat ik na 5 dagen uit mijn kamer mocht en naar buiten. Ik mocht alleen mijn kamer uit in een rolstoel. Dus wanneer mijn vriend er was (bijna elke dag) of mijn ouders er waren, gingen we lekker naar beneden wat eten en rondjes lopen(rollen) buiten.

Na 11 dagen in het ziekenhuis, vertelde een arts dat er een studie liep naar vrouwen in mijn situatie. Als ik mee zou doen, was er 50% kans dat ik naar huis zou mogen om elke dag thuis een ctg te maken en op te sturen naar het ziekenhuis. Maar er was dus ook 50% dat ik sowieso de rest van de zwangerschap in het ziekenhuis moest blijven..........