5 jaar geleden
Ik weet het nog zo goed... (#1)
Onze kleine man wordt 7 jaar! En in die 7 jaar ben je zo gegroeid. Een klein (ik moet zeggen groot) mannetje met een eigen mening en ideeën.
Maar ik weet nog goed hoe dit avontuur begon...
Samen met mijn man woonden wij in een twee-onder-eenkap. We werkten alle twee fulltime en deden leuke dingen.
Maar er waren ook mindere dingen. Mijn oma en mijn tante hadden gestreden tegen de vreselijke ziekte: Kanker! En helaas verloren zij deze ook nog.
Zelf werk ik onregelmatig en opeens merkte ik dat ik wat vermoeid raakte.
Ik gaf het de schuld aan de vele nachtdiensten. Maar ook aan de vervelende periode die niet in de koude kleren zaten.
Ook om ons heen kregen de mensen de griep, er dwarrelde weer een virus in de lucht. Dus genoeg redenen om je niet top-fit te voelen.
Tot ik ook voelde dat mijn borsten gevoelig werden. Dus dokter-Google geraadpleegd en die kwam met 101 scenario’s. Eentje kon ik wel uitsluiten: “Zwangerschap”.
Ik slikte tenslotte de pil.
Wij waren totaal niet bezig met kinderen.
Mijn vriend was bezig met het opzetten van zijn bedrijf en ik genoot eigenlijk ook wel van de vrijheid.
Er stonden ten slotte nog leuke dingen op de planning!
Dus op een maandagmorgen kocht ik de goedkoopste zwangerschapstest. Gewoon om het uit te sluiten! Ik wist toch dat het niet zo was.
Na die 5 minuten keek ik weer op de stick...
Ik zag een plusje... wat betekend dat eigenlijk? Kijkend op de verpakking schrok ik mij kapot! Het kon niet waar zijn!
Het kwam vast door dat goedkope ding.
Ik belde een vriendin op. Het enige wat zei zij. “Rustig blijven!”
Mijn vriend wist nog van niets... hoe moest ik het hem vertellen...
Ik ben naar mijn moeder gegaan en die vertelde mij dat ik misschien een clearblue test kon gaan doen. Tegenwoordig gaven die ook aan hoeveel weken ik zwanger was.
“Verman je!” Ik ging naar de stad en koos een drogist waar ik normaal nooit kwam.
Ik pakte een test en wilde betalen. “Dit wordt hem voor jou?” Zei de beleefde kassamedewerkster. Ik voelde mij betrapt. “Neeeeh, voor een vriendin” antwoordde ik snel. Maar iedereen kon natuurlijk zien dat het voor mij was.
Nog even snel ging ik langs de boekhandel, ik wist namelijk over het boek van Kluun. Ik dacht dat dat misschien de beste manier was om het te gaan vertellen . Ik nam het mee voor de zekerheid. En ging vol goede moed weer naar huis.
Ergens in mij wist ik het wel... al die signalen die ik had genegeerd & dr Google vertelde het mij ook. Ik moest wel zwanger zijn.
Ik deed de test nogmaals...
Het stond er echt: 3+
Even de bij sluiter lezen... dat betekend dat je 3+ weken zwanger ben of langer!
Whooooowwww.... nu wist ik nog niets, behalve dat er een mini in mij groeide.
Hoelang zat hij er al?
