Ik kon er gewoon geen afscheid van nemen...

Inmiddels is Noé alweer bijna 2 jaar en ben ik in verwachting van mijn tweede kindje. Maar toen ik nog niet wist dat er een tweede kleintje aan kwam was ik op een punt waarop ik mij afvroeg of ik toch maar eens afscheid moest gaan nemen van wat spulletjes. Zoals de box, de maxi cosi en ook wat speelgoed. We hadden namelijk niet echt de grote verwachting nog een tweede kindje te mogen krijgen.  In dit artikel vertel ik jullie over die periode. 

Het einde van een tijdperk?

Zou dat het misschien zijn. Het gevoel dat ik het baby tijdperk helemaal afgesloten heb? Of gewoon hangt er stiekem in mijn achterhoofd toch een soort kinderwens? Ik vind het erg lastig om er een vinger op te leggen. Wat ik wel zeker weet is dat ik het niet over mijn hart krijg om de spulletjes de deur uit te doen.

Verkopen of bewaren?

Tijdens koningsdag heb ik samen met mijn schoonzuster op de rommelmarkt gestaan. De weken er voor heb ik op mijn gemak Noé haar kleding kast uitgezocht. Het liefst had ik alles gehouden. Die onesies, die schattige kleine vestjes, om nog maar over die mini broekjes te zwijgen. Toch kon ik niet alles bewaren. De kast op haar kamertje puilde uit en ik had ook al 2 grote opbergboxen vol op de zolder staan. En dat terwijl het toch nooit meer zal passen. Alles bewaren voor een eventuele tweede is ook zo zonde, want wat als het nou ooit een jongetje zou worden? Of in een ander seizoen geboren zal worden? Dan kan ik er alsnog niets mee. Dus ik heb 2 boxen gemaakt. 1 met spullen die weg mochten, en 1 met spulletjes om te bewaren. Zoals eerste schoentjes, favoriete outfits en andere sentimentele rommeltjes.

Maar wat doe je dan met de grote dingen?

Haar babykamer is nog steeds vol op in gebruik. Maar ook zijn er dingen die niet meer gebruikt worden. Om een voorbeeld te noemen, de box. Deze ging er al heel snel uit omdat mevrouw lopen veel interessanter vond. Maar ook de maxi-cosi is inmiddels niet meer nodig aangezien we nu de Cybex Sirona I-Size in de auto hebben. Toch krijg ik het niet over mijn hart om ze er "nu al" uit te doen. Want wat als er nou wel een tweede gaat komen? Dan zitten we zonder. En dan moet ik weer alles nieuw gaan kopen. Dat is toch ook zonde? Tenminste, dat zegt het stemmetje in mijn hoofd. Little did i know dat er inderdaad écht een tweede kindje aan zou komen.

Ik heb nog een hoop om uit te zoeken. Want naarmate ze ouder word, deste meer er weg kan. Wat heb jij met al deze dingen gedaan? Weg er mee, of kon jij er net als mij geen afscheid van nemen?