Ik heb mij zo lang machteloos gevoeld

JENS:

Daar lag je dan, helemaal alleen zonder je broertje, papa en mama. Ik mocht jou deken bij je neerleggen met mama haar geur. Zo was ik toch bij je in de buurt. 

Aanrakingen vond je niet fijn. Je had het zwaar na de bevalling en je moest echt bijkomen van hoe jij ter wereld gebracht werd. Ze zeiden dat je last had van de cpap en de sonde. De cpap had je inmiddels niet meer nodig, maar de sonde had je nog wel. Ik ken het vanuit mn.zorg opleiding, maar vond het akelig om zo bij je te zien. Je buikje was enorm opgeblazen, vol met lucht zeiden ze. Je werd liggend op je buikje omhoog gelegd, zodat hopelijk de lucht zo makkelijker er uit kon. Je vond het echt niet leuk als de verpleging met je bezig was. Daarna was je weer zo moe dat je weer moest bijkomen. 

Binnen 48uur moet normaliter het meconium komen.  Bij jou kwam dat niet. Ik vond het spannend. We vroegen er steeds naar. Heeft hij al gepoept? Nee helaas. Wat als dat niet gebeurd? Gaven ze niet direct antwoord op. Het woord operatie viel later nog wel. 

Het werd te spannend en ze besloten een klysma te geven. Wat moet dit naar voor je zijn geweest ( we waren hier niet bij, het werd ons later verteld dat ze dit hadden gedaan). Het werkte. Er kwam een "plug" zoals ze dat noemden met vervolgens je meconium. Wat een opluchting. **

Je leek wat op te.knappen. ze spraken zelfs al van de sonde verwijderen zodat je een flesje kon proberen. Wauw wat een vooruitgang! Een paar uur later kregen we te horen dat Jens ineens zieker en zieker werd. De sonde werd weer geplaatst en ze gingen bloed bij je afnemen om te kijken of je lichaampje een infectie bevatte. 

De uitslag kon 24 tot 48uur duren. Ze besloten toch maar te starten met een antibiotica kuur, preventief. We probeerden zoveel als kon bij je te zijn, maar we moesten ook vaak terug naar Daan wat natuurlijk logisch is. En eerlijk gezegd kon ik het na de operatie ook nog niet aan om lang in een stoel bij je te zitten. Gelukkig ging papa vaak heen. De uitslag van de bloedtest weet ik even niet meer.  Ik ben helaas veel dingen kwijt en ga dit nog even weer navragen bij mijn man😅.

Met de sonde nog in moest je alvast wel een beetje oefenen met drinken. Je snapte er helemaal niks van. Bah moet ik zo'n speen in mn mond? Je had geen idee hoe je moest zuigen. Ik had veel bewondering voor het personeel op de neo. Met zoveel rust en kalmte jou maar proberen te leren hoe je moest aanhappen en zuigen. Steeds weer eventjes proberen, tussendoor met een fopspeen.  Je leek de kneepjes onder de knie te hebben en ze durfden het aan om je sonde te verwijderen. Wel dronk je maar hele kleine beetjes maar dat was voor eerst nog voldoende. Niet wetende hoeveel spannende dagen daarna nog kwamen😟

** Jens heeft nu helaas nog steeds veel darmklachten. Hij krijgt binnenkort een oproep voor een darmonderzoek.