Ik dacht dat ik mijn bevalling een plekje had gegeven.

Ik dacht echt dat ik mijn bevalling een plekje had gegeven. Ik ben 2 keer bevallen. De eerste keer had ik zo'n beetje een droombevalling. Alles ging zoals ik dat graag wilde. En volgens het boekje.  Maar mijn laatste bevalling.. Ik heb er eigenlijk nooit zoveel aan terug gedacht.. En als ik dat wel deed dan dacht ik.. Ja ik ben best snel bevallen dus waar maak ik me druk om.. Ik heb het in een hoekje gedrukt want daar ben ik goed in.

Eigenlijk merk ik nu pas nu ik weer zwanger ben dat ik er eigenlijk amper over heb gepraat. En dat het toch meer met me heeft gedaan dan dat ik dacht. Nu ik over de 20 weken zwanger ben geweest vind ik het gewoon spannend om weer te moeten bevallen.

Ik ben met tweede zoon bevallen met een termijn van 38+3 de bevalling ging zo onwijs snel dat het me overviel..  Het duurde precies 2 uur. Ja ik had dagen voorweeën maar dat vond ik niks voorstellen. Sommige zullen misschien wel denken maar 2 uur waar maak je je druk om... Ja dat is ook zo maar het is een angst een gevoel.. Waarschijnlijk word het nu versterkt door hormonen..

Ik kreeg een enorme weeenstorm waarbij letterlijk de ene na de andere wee kwam zonder ook maar even op adem te kunnen komen. En omdat het meteen van niks voor mijn gevoel naar alles ging vond ik het enorm heftig. Ik had een uur lang persdrang terwijl ik nog niet mocht persen.. Toen ik eindelijk mocht persen en de verloskundige zei dat het hoofdje "stond" was ik opgelucht oooh nog een keer persen dacht ik.. Bleek het hoofdje nog niet te staan.. pas na die pers erna. Want als je denkt dat je nog een keer moet persen valt die tweede keer gewoon zwaar. Ze kwam enorm onzeker over.. En daardoor raakte ik ook wat paniekerig..

De navelstreng zat om het nekje van ons zoontje en hij werd te klein geboren waardoor er meteen paniek was of hij niet naar het ziekenhuis moest. Uiteindelijk zat hij net op de grens en mochten we thuis blijven.

Uiteindelijk werd onze zoon onderzocht en vertelde de verloskundige dat dit haar eerste bevalling was na haar studie. Oke dacht ik dat verklaard wel hier en daar wat onzekerheid. En iedereen moet het leren natuurlijk..  Maar nu merk ik dat ik onzeker ben over de bevalling en ook weer wat angstig. Onze zoon is met een gewicht van 2800 gram geboren. En heeft hier een behoorlijke poos last van gehad. Hij dronk slecht en maakte een enorme slechte start. Deze zwangerschap zitten ze er dan ook boven op en sta ik onder behandeling van de gynaecoloog. Ik krijg nu vanaf 28 weken elke 4 weken groeiechos. Dat is wel fijn en dat stelt me ook wel gerust dat ze dit kindje goed in de gaten gaan houden.

Hebben jullie de bevalling een plekje kunnen geven?