Snap
  • Baby
  • moederschap
  • newborn
  • Oermoeder
  • oerinstinct
  • mamainstinct

Ik ben een oer-moeder

Wat is een oer-moeder? Ik dacht dat ik deze term zelf bedacht had, maar op internet staan verschillende verhalen over “oer-moeders”. In mijn ogen ben ik een oer-moeder; een moeder die handelt vanuit instinct, net zoals in de prehistorie (of oertijd).

Foto: @koester_fotografie

Al zodra mijn eerste baby geboren was, kwam mijn instinct naar boven. Waar er duizenden manieren zijn om jouw baby groot te brengen en er volgens het consultatiebureau bepaalde richtlijnen zijn, deed ik het anders. Het wordt bijvoorbeeld zwaar afgeraden om met jouw baby in bed te slapen vanwege de wiegendood en verstikking. Maar toen ik eindelijk thuis kwam met mijn baby kon ik dat nog geen twee nachten volhouden, het voelde niet goed om haar in een ander bedje te leggen – ze moest bij mij zijn.

Zo ook voeding. De baby hoort op bepaalde tijdstippen een voeding te krijgen. Om de drie uur het liefst en op een bepaald moment moet je dat gaan afbouwen. Maar nee, dit voelde niet goed. Ik gaf mijn baby de borst op verzoek, wanneer zij wou drinken mocht dat. Ik luisterde naar mijn lichaam en vertrouwde hierin op haar instinct.

Mijn eerste baby huilde veel. Extreem veel. Ik had een huilbaby. Slapen was een drama. Maar, het consultatiebureau wist het zeker: ik zou haar moeten laten huilen – dan zou het zo over zijn. Ik heb het geprobeerd, echt waar. Maar het ging zó tegen mijn natuur in. Ik kon het niet. Ze vroeg om mijn warmte, ze vroeg om mijn aanwezigheid en dat is heel logisch want baby’s weten niet dat we in een veilige wereld leven waar ze rustig in slaap kunnen vallen. Baby’s hebben de instincten van vroeger, waarbij gevaar áltijd op de loer lag.

Logisch dus dat mijn baby de hele dag bij mij wilde zijn. Zij vertrouwde op haar instinct en haar instinct vertelde haar dat ik dicht bij moest zijn. De pedagogische manier van “opvoeden” verteld dat je jouw baby moet leren dat je er gewoon nog bent – ook als ze je niet zien. Maar eigenlijk laat ik haar dan liever zien dat ik er nog ben, zodat ze vertrouwen krijgt in mijn instinct en naarmate ze ouder wordt mij langzaam los laat.

Vooral op het puntje samen slapen heb ik veel kritiek gehad. Ik was jong dat ik moeder werd, ik moest alles volgens het boekje doen maar dat deed ik niet. “Straks wilt ze nooit meer in haar eigen bed slapen” en “je verwend haar te veel” waren adviezen die ik vaak kreeg. Dit maakte mij onzeker, vooral omdat ik zo jong (18 jaar) moeder werd.

De bevalling van de eerste was een drama. Ik was medisch en werd ingeleid. Ik had niks te vertellen, alles werd voor mij bepaald. Ik probeer nog steeds dit bevallingsverhaal te schrijven, maar vind dat oprecht heel moeilijk. Ik moest op mijn rug blijven liggen tijdens het persen en de weeën werden steeds opgevoerd terwijl ik duidelijk aangaf dat mijn lichaam hier niet nog klaar voor was.

Toen ik eenmaal zwanger raakte van de tweede keek ik dan ook erg op tegen de bevalling. Ik heb toen uitgebreid in mijn bevalplan geschreven wat ik wel maar vooral wat ik niet wil. De tweede bevalling was dan ook prachtig. Ik wilde niet op mijn rug liggen, dit probeerde ik de eerste perswee, maar het voelde niet goed. Dus bij de tweede perswee werd de baarkruk erbij gepakt en werd Rox gelijk (na de tweede perswee) geboren.

Ook bij deze baby deed ik alles puur op instinct. Waar ik eerst dacht (door alle kritieken) dat ik destijds te jong was voor een kind, is na baby nr. 2 gebleken dat ik gewoon handel uit instinct. Dit betekent overigens niet dat ik over beschermend ben, want naarmate ze ouder worden (inmiddels 8 en 3) volg ik ook mijn instinct in hoeveel ik ze kan loslaten.

Er zijn wel honderd manieren om een moeder te zijn, maar zolang jij doet wat goed voelt doe je het altijd goed. Kijk naar de boekjes en zoek naar de opvoedkundige tips, maar volg altijd hetgeen wat jij voelt. Want in mijn ogen is iedere moeder perfect, zolang ze haar hart volgt.

Liefs,

Janneke Molenaar

3 jaar geleden

Klinkt leuk een oer-moeder. Ik kan zeggen dat ik er trots op ben en doe gewoon wat ik denk dat goed is voor mijn kindjes. Daar worden zij en ik gelukkiger van. Ben trotse mama van 3 kindjes en waar ik bij de eerste nog wel eens n het begin onzeker was om naar mijn eigen gevoel te luisteren lukt het geel goed nu.