Hoe onze tevreden baby's veranderen in extreem onrustige baby's

In zes weken tijd veranderen onze lieve kleine tevreden jongetjes van blije beebs in twee bijna huilbaby’s! We wisten vooraf niet want ons te wachten stond maar dit, dit hadden we echt niet verwacht!

De eerste week thuis leefden we in onze bubbel, verwend door de kraamverzorgster hoefden we zelf niet veel te doen en konden we vooral lekker genieten en aan het nieuwe leven wennen.

Na een week of zes werd het al snel wat pittiger, de jongens huilden veel en waren niet snel meer tevreden. Uit ervaring hadden we al gauw in de gaten dat ze veel last van krampjes hadden en ook nu stapten we dus over op speciale voeding voor darmkrampjes, het poepen ging makkelijker maar de onrust bleef en werd met de week erger.

Doordat de jongens zoveel huilden en alleen stil waren in de draagzak kon ik niet meer alleen met ze zijn, ik kwam simpelweg een paar handen tekort. En daarbij komt nog dat ik helemaal niet zo’n draagmama ben! Godzijdank hebben we een fantastische familie die ervoor zorgden dat ik nooit alleen was met de jongens. Maar o wat verlangde ik naar mijn oude leventje! Ik wilde zo graag weer rust! Door dat vele huilen waren nu de kleinste kreuntjes al triggers waardoor mijn hele lijf in de stressstand schoot.

De dagen kropen voorbij en iedere dag voelde weer als overleven! Iedere dag hoopte ik dat het beter werd... Mijn batterij was op, lichamelijk maar ook geestelijk, ik ging googlen “postnatale depressie” was dit waar ik last van had? Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik dat niet had. Wat ik wel had was een veel te groot verantwoordelijkheids gevoel, alles veel te goed willen doen, alleen nog maar de slechte dingen zien en niet meer kunnen genieten. Conclusie: dit moest anders ik kon hier zelf niet meer uitkomen.

Ondertussen kwam onze vakantie steeds dichter bij. Je zult je afvragen hoezo op vakantie met twee beebs, jullie zijn gek! Eens! Eerder leek het ons een goed idee, bijkomen van alle drukte en stress rondom de zwangerschap en weer even lekker met het gezin weg. Wat we thuis konden, konden we immers op vakantie met een beetje creativiteit toch ook wel?!! Wat ik overigens nog niet genoemd heb, de reis ging naar Italië... ook niet echt naast de deur.

De positiviteit die we hadden toen we boekten was inmiddels ver te zoeken en dan vooral bij mij! Op een middag was Peter een blok om geweest met Ties & Stef zodat ik even mn handen vrij had. Ik hoorde ze direct aankomen toen ze er weer waren, twee krijsende beebs in de wagen. Dit was de druppel die de emmer deed overlopen, mijn hele lijf schreeuwde... zo ga ik niet op vakantie. En dan? Thuisblijven veranderd de situatie ook niet. Een groot dilemma dus... Totdat Peter met het voorstel kwam “wat als we Ties en Stef thuislaten” mijn eerste gedachte was kunnen we dat? Maar tegelijk dacht ik JA! Door de gedachte alleen al viel er een enorme last van mijn schouders. Nu nog kijken of we dit konden organiseren.

Met knikkende knieën en overstuur als een klein kind gingen we in gesprek met onze ouders. Het gevoel dat ik faalde was enorm maar een beter idee had ik even niet. Maar guess what? Ze hadden dit zelf ook al bedacht we moesten er alleen zelf mee komen. Om onze ouders niet met alles op te zadelen werden ook mijn zusjes en zwagers ingeschakeld. Een vakantie schema voor Ties en Stef was gemaakt en wij konden met z’n vieren op vakantie.

De dag van vertrek liep ik rond met een steen in mijn maag, ik voelde me de meest waardeloze moeder ever. Maar tegelijk had ik enorm veel zin om weg te gaan, even weer terug naar hoe ons leven was. Op nog geen 2 uurtjes van de camping kregen we een klapband met de vouwwagen midden op de snelweg. Het eerste wat ik dacht: "gelukkig zijn Ties en Stef niet mee" Dit grapje leverde ons namelijk zo’n vier uren vertraging op! Met alleen Jesse en Noud konden we dit hendelen.

Eenmaal aangekomen kwam er een rust over me heen. Ik had zin om dingen met Jesse en Noud te doen, kon van hun genieten, had alle tijd van de wereld voor ze, heerlijk! De tweede week vierden we met vrienden, wat was het een heerlijke vakantie. Het gemis was er zeker maar ik kon weer mezelf zijn en er weer even tegen aan! Nogmaals de beste keuze ever!