Het volgen van je baby

Een sensitief mens ben ik.                                                              Ik voel veel aan, soms een beetje te veel misschien wel. Maar bij het volgen van mijn baby'tjes is het altijd een fijne eigenschap geweest.

Het ging dan ook vrij snel, als automatisch, natuurlijk en volledig op gevoel zonder er echt bij na te denken.

Echter zie ik er ondertussen wel een lijn in, nu bij kindje drie. Want grappig genoeg, zonder daar bewust mee bezig te zijn geweest, komt er toch, elke keer weer, een zelfde soort ritme in. Zo konden mijn kindjes bijvoorbeeld eerst nog overal slapen, maar kwam er op gegeven moment vanzelf de behoefte aan vaste slaap momentjes in een vertrouwd bedje. Ook gingen ze, allemaal op een eigen tempo, steeds wat langer slapen snachts (en uiteindelijk minder overdag) en kwam er op hun eigen moment  behoefte om te slapen in een eigen bedje.

Ik lees wel eens over "wakkertijd" en aantal uren dat een kind MOET slapen op een dag, zuigbehoefte of hoeveel melk een kindje moet krijgen. Allemaal dingen waar ik eigenlijk niet bewust mee bezig ben, maar die ik dus, als ik eens goed kijk, wel toepas.

Dus ik ben eens bewust na gaan denken welke signalen ik oppak.

Honger

Als Julius honger heeft laat hij dat zien op een aantal manieren. De meest duidelijke is die waar hij in het rond begint te happen en als je hem de ruimte geeft zich naar beneden worstelt om zich in je arm te laten vallen. Duidelijk zoekend naar de borst. Dit doet hij dus niet alleen bij mij, maar gewoon bij degene die hem op dat moment vast heeft.  Andere signalen zijn: als hij begint te knorren en smakken of op zn vuistje begint te zuigen. Tot slot is er een huiltje, die pas komt als het hem echt te lang duurt. Deze klinkt als een "neh". (De huiltjes komen wel uit een methode, die ik mee kreeg van mijn eerste kraamverzorgster. Zoek op Dunstan)

Slapen

Als Juul moe wordt kleuren zn wenkbrauwtjes rood. Hij wrijft in zijn oogjes en begint te gapen. Soms volgt er een zacht huiltje (ahw, auw)

Ondertussen is het een ritueeltje geworden om een hydrofiel half over zn wagen te hangen overdag en hem savonds op dat moment in te pakken in zijn slaapzakje en hem in slaap te voeden. Hij drinkt in de avonden vaak langer dan overdag, wat helemaal okey is. Het is zijn moment om de dag te verwerken. Verder helpen zijn speeldoosje en knuffeldoekje overdag.

Wat hierbij werkt is naar mijn ervaring echt kind afhankelijk. Zo heb ik Bobbi, tot twee jaar lang, elk slaapje in slaap gevoed en sliep ze heel graag in de draagzak. Julius slaapt daarin tegen graag op zichzelf en slaapt ook vaak zelf in als hij moe is zonder morren. Het komt ook wel eens voor dat hij toch nog graag een slokje wil. Waarschijnlijk niet voor honger, maar voor zuigbehoefte of door "mamahonger" zoals ze dat dan noemen. Dit merk ik dan omdat hij begint te mopperen of bijvoorbeeld erg op zn vuistje sabbelt.

Wakkertijd

Sja wakkertijd.

Als hij wakker wordt uit zijn slaapje en hij heeft geen honger en is niet moe ontstaat er dus automatisch "wakkertijd". Hierbij kijk ik waar hij behoefte aan heeft. Of hij zit even bij zn zussen in de wipper, of hij ligt te spelen met bijvoorbeeld zijn wagenspanner. En momenteel wil hij vaker en langer op zn buik. Ik volg hierin zijn ontwikkeling en kijk wat ik aan kan bieden om hem hier in te ondersteunen. Dit is vaak tot hij één van de eerder genoemde signalen laat zien, waardoor ik weet dat hij wil slapen of eten.

Ongemak

Verder is er nog een huiltje dat meer kreunend klinkt. Soms een boertje of een wind die dwars zit. Maar het betekent ook wel eens dat hij langere tijd last heeft van zn darmpjes. Om hem in dit laatste te ondersteunen hang ik hem in de draagzak, voedt ik hem of probeer ik de welbekende truukjes uit om zijn darmen op gang te helpen. Het meest belangrijk is hierbij denk ik vooral om aanwezig te zijn en dichtbij. Er is toch niets heerlijker dan dat als je je niet lekker voelt.

Dus onbewust, bewust toch misschien handvatten voor wie nog zoekende is. Grappig genoeg is mijn grootste les hierbij geweest om los te laten. Het loslaten van mijn eigen verzonnen planningen en al helemaal de verwachtingen van anderen. Vertrouwen op die bewust-onbewuste signalen van mijn lichaam en baby. Tijd nemen en in het moment te zijn, zonder teveel op de klok te kijken. Want, ik blijf het zeggen, ondanks dat de eerste jaren als lang en intens kunnen voelen, zijn ze eigenlijk maar zo kort. Zo snel voorbij. Dus wat een cadeautje als het lukt om los te laten, zodat er ruimte komt om te genieten.

Want je kindje hoeft niet insta en omgevings perfect.

Je kindje wilt jou, een blije jou

En dat is wat telt