Het moment dat de grond onder je voeten wegvalt.

In mei 2020 waren mijn vriend en ik er klaar voor om de volgende stap in ons leven te zetten en besloten we om te stoppen met de pil. Onze kinderwens was namelijk heel groot en we stonden te popelen om mama en papa te kunnen worden !

 Op 12 September 2020 hadden we al een positieve zwangerschapstest in onze handen. We waren door het dolle heen! Ook de bloedtest bij de huisarts bevestigde de zwangerschap. Ik moest mezelf toen echt inhouden om niet direct al teveel babyspullen te kopen. 

In Oktober mochten we voor de eerste keer naar de gynaecoloog en daar werd bevestigd dat we inderdaad een kindje verwachte en dat alles in orde bleek te zijn. Het hartje horen kloppen bracht zoveel gelukkige emoties naar boven. 

In België wordt er bij 12 weken zwangerschap een nipttest uitgevoerd. Het was even bang afwachten op de resultaten, want je weet maar nooit. De resultaten zagen er allemaal goed uit, wat ons wat meer rust gaf en we nu volop konden genieten van de zwangerschap. Ik heb altijd al een dochter gewild , maar ik zag de kans klein aangezien mijn partner zijn familie enkel uit jongens bestaat. Toch kwam uit de nipttest dat we een dochtertje verwachte! Ik was door het dolle heen! We brachten de familie op de hoogte met een cake met daarin de kleur van het geslacht. Ze konden het niet geloven dat we een meisje verwachte. 

Naarmate de weken verstreken werd mijn buik steeds groter en begon ik steeds meer en meer bewegingen waar te nemen. Ik vond dat zo bijzonder en ik kon daar ook echt van genieten. Mijn partner kon de bewegingen nog niet voelen, het was toen echt een mama- dochter momentje, die ik nu voor eeuwig en altijd koester. 

Normaal moesten we eind December naar de gynaecoloog voor onze 20weken echo, maar aangezien de gynaecoloog net dan in verlof was werd dit uitgesteld tot 12 Januari. Ik was toen net bijna 22weken ver. Ik was er eigenlijk vrij gerust in dat alles wel in orde ging zijn, aangezien ik haar goed voelde bewegen in mijn buik en de voorgaande echo’s steeds goed bleken te zijn. 

De gynaecoloog bekeek alles heel goed en vertelde dat ze geen hazenlipje had, ze 2 beentjes had, geen open rugje,.... tot hij bij haar hartje kwam. 'Ik kan haar hartje niet goed vinden want ze ligt dwars' vertelde hij. Ik maakte me nog niet direct druk want ik heb haar hartje al verschillende keren gehoord en ik voelde haar die ochtend goed bewegen dus ik maakte me op dat moment niet zoveel zorgen.  Toch bleef hij verder zoeken en na een lange stilte vertelde hij me dat er een afwijking is aan haar hartje. Haar hartje klopte perfect, maar het hartje dat ze heeft is verre van perfect. 

De grond zakte weg onder mijn voeten.... Ik had mijn partner toen niet bij me want door de coronamaatregelen mocht hij niet mee gaan. De gynaecoloog regelden direct bij een kindercardioloog in UZG een afspraak diezelfde dag nog voor een second opinion. Daar stond ik dan met mijn dikke buik, in alle staten , huilend aan de telefoon naar mijn vriend om te vertellen dat ons meisje het waarschijnlijk niet zal halen....