Het leed dat zwanger worden heet

Het is zondag 28 januari, en ik ben in een opruimbui. Mijn vriend is met zijn zoon (mijn stiefzoon) naar een voetbalwedstrijd, en mijn zoontje ligt lekker op bed.

Ik pak wat te drinken en kijk op mijn Flo-app naar welke dag van de maand ik zit. Het is dag 28... ik vraag me af of het te vroeg is voor een test. Toch ga ik het doen!

Ik herinner me dat ClearBlue heel snel was met een positieve test bij mijn zoontje. Helaas weet ik ook dat als hij lang aan het laden is, ik de uitslag niet hoef te wachten. Ik ken de woorden 'Niet Zwanger' inmiddels al aardig goed.

Tot mijn verbazing staat er 'zwanger'. En ik denk, oh, ben ik zwanger? Maar waarom staat er verder niks bij?! Wat zwanger? Er gaat van alles door mijn hoofd, en ik hoop dat het betekent dat ik zwanger ben. Ik kijk nog een keer, en ja hoor! Er staat nu 1-2 weken bij! Tranen stromen over mijn wangen, en ik ben zo blij en opgelucht! Ik bel als eerste mijn beste vriendin. Ik moet iemand bellen!

Ik wil nog niet dat mijn stiefzoon het weet, dat is natuurlijk omdat ik nog heel pril zwanger ben, maar ook omdat dan zijn moeder het binnen de kortste keren ook weet, en de relatie met zijn moeder gaat niet goed. Ik zal jullie het verhaal besparen.

Dus ik besluit te wachten op het moment dat ik mijn vriend alleen heb. Dit is al snel, want mijn stiefzoon is zijn kamer aan het opruimen. Vol trots laat ik mijn vriend de test zien, en hij is heel blij! EINDELIJK! Roept hij haha!

Het is gewoon na 2 pogingen met de letrozol al gelukt! Wat een opluchting! Dit was alle jeuk waard! Op 29 januari ben ik 4 weken. Ik bel meteen die maandag mijn verloskundige om het goede nieuws te vertellen en mij weer aan te melden. Ook laat ik de fertiliteitsverpleegkundige weten dat ik zwanger ben. Zij plant gelijk een echo voor ons in met 7 weken. Als alles goed is, kan ik gewoon onder mijn verloskundige blijven.

Dit is zo'n fijn gevoel en toch ook spannend! Alsof je in een achtbaan zit die ineens een extra halte heeft waar wij uit moeten stappen. Het eerste trimester blijf ik heel spannend vinden, en zeker nu ik hulp van hormonen heb gehad. Ik ben bang dat dit een groter risico geeft op een miskraam.

Ik probeer hier heel erg van te genieten en hoop dat alles goed mag blijven gaan. Ik voel me super goed en heb (nog) geen kwaaltjes.