Heeeelp! Mijn bevallingsverlof zit erop!

Het voelt zo dubbel. Enerzijds kijk ik er naar uit om terug aan de slag te gaan. Even niet alleen maar mama-zijn, maar opnieuw collega zijn of gewoonweg Lina. De afgelopen maanden kreeg ik een nieuwe rol:  MAMA . Een nieuwe identiteit waar ik aan moest wennen. Uiteraard draag ik die naam met een ongelofelijke trots. Maar... ik ben graag ook partner van, vriendin van, collega van. En dat laatste heb ik gemist. Mijn collega's stonden me bij wanneer ik het moeilijk had. En ik ben blij dat ik terug bij dit team zal horen. 

Maar er is ook een keerzijde aan deze medaille. De tijd met mijn kleine meid, mijn oogappel, die prinses waar ik welgeteld 165 dagen of 5,5 maand voortdurend bij was, zit erop. Van de ene dag op de andere wordt ze uren bij 'wildvreemden' gezet. Mensen die ze nog niet kent, en die ook haar niet kennen. Het boezemt me angst in. Gaat ze er gelukkig zijn? Zal ze kunnen slapen in een wildvreemde omgeving? Ze is nog zo klein! 

Tot hiertoe had ik enkel nog maar vertrouwen in mijn schoonmoeder en de meter van Feliz om haar even alleen te laten. 5 uur zal zowat de maximum zijn dat ik mijn dochter toevertrouwde aan iemand anders. En vanaf volgende week zal ik haar 3,5 dag per week toevertrouwen aan iemand anders: SLIK! 

Voor de kerstvakantie mochten we alvast eens gaan testen. Een uurtje samen met de kinderverzorgsters terwijl mama veilig in de buurt zat. Ik schreef een brief met onze gewoontes, hoe ik dingen aanpak. Over ons ochtendritueeltje, of wat ik doe als ze niet in slaap geraakt. Ik zou een boek willen schrijven met elk detail, maar ik besef dat dit niet haalbaar is in een crèche met nog een heleboel andere kinderen. Feliz was alvast niet onder de indruk. Ze keek rond, lag lekker in de relax en liet de andere kindjes lekker hun ding doen. Mijn hart ging tekeer wanneer ze meteen een speelgoedje in haar mond stak; alsof ik de microben en bacteriën zag rondvliegen. Zouden we de eerste opvangdag halen zonder ziek te worden?     

Waarom kozen we trouwens voor een crèche en niet voor een onthaalmoeder? Wel, de keuze was snel gemaakt. Niet dat ik niet wou dat ze naar een onthaalmoeder ging. Integendeel! De huiselijke sfeer sprak me enorm aan. Maar gezien we geen andere opvangmogelijkheden hebben  in onze omgeving (mijn schoonouders wonen op een uur rijden), konden we het risico niet nemen om op één persoon aangewezen te zijn. Wat als de onthaalmoeder ziek is? Met een crèche was dit alvast een risico minder. 

De crèche ligt welgeteld 300 meter van mijn werk. Het zijn zelfs collega's, gezien de kinderopvang vanuit dezelfde werkgever georganiseerd wordt. Win-win! En dat maakt het ook wel wat vertrouwd. Ik gaf mijn rechtstreeks telefoon door. Je weet nooit of deze 'alleswetende mama' (hum-hum) kan helpen wanneer dochterlief het even moeilijk heeft.

Nog welgeteld 3 dagen tot die grote dag. Laten we van deze momenten extra genieten. Genieten met de grote G! We vertrekken morgen op familieweekend. Want wat is er tenslotte belangrijker dan die heerlijke quality time met mijn gezin?

Ben je benieuwd naar onze reisavonturen? Neem dan zeker een kijkje op https://aboutloveandtravel.com ! Je kan ons ook volgen op instagram (@aboutloveandtravel)