Hallo kleintje, welkom op de grote mensen-wereld.

21:00 uur … TREK! Echt vette trek, in snacks, patat, Mac Donalds, pizza döner.. noem het maar op. Omdat wij moesten blijven zouden wij rond 18u nog avondeten krijgen. Ik weet niet waar ze het vandaan moesten toveren, want ik heb alleen een bruine boterham voorbij zien komen en 2 beschuitjes met blauwe muisjes.. Maar een warme prak?? Nope... en vanaf 5u al bezig geweest te zijn, overgeven en verder niks gegeten te hebben, mag ik oprecht zeggen; IK HEB HONGER! 

Dus maar mijn moeder gebeld. Hoe lief ze ook is, is ze naar de jumbo gereden en kwam ze, samen met mijn vader, om 21u30 nog even op verlate kraamvisite in het ziekenhuis. Voor de tweede keer. Was er bij vergeten te vertellen dat toen Senn net geboren was, de oma's en opa's, oom en overgrootopi natuurlijk meteen even kwamen buurten!

Maar m'n ouders kwamen dus langs, met nog lekkere witte bolletjes en filet american. Mmmmm!! Je moet toch wat! Maar het was om te smullen.

Stiekem nog even met kleine Senn geknuffeld en daarna moesten wij maar eens een poging wagen om te slapen.

Daan sliep voor geen meter. Ze kwamen ieder uur binnen om Senn te checken, te voeden, of om gewoon even wat neer te leggen of wat pakken. Tikkeltje irritant. Bij Daan continu het licht volop in zijn gezicht en ik... ja ik sliep sowieso niet want mijn lijf zat vol adrenaline!

Flesjes geven 's nachts liet ik heel stom, aan de verpleegkundige over. Ik had niet echt de energie om rechtop te zitten en laat staan te draaien. Als ik eenmaal op mij zij lag, was ik blij dat het van onder even niet zo pijn deed. Want ja, dat vergeten mensen soms, het is nou niet bepaald een pretje, zo'n bevalling.

De volgende ochtend kwam om 9u het verlossende woord; Senn was de hele nacht keurig op temperatuur gebleven, dat mag ook wel met die 3 dikke dekens op hem en 3 kruiken om hem heen, en wij mochten om 10u, na het ontbijt, heerlijk naar huis. Yéeey! Ik deed stiekem een vreugde dansje, terwijl ik nog even onder de douche sprong en Daan de tassen ging inpakken!

Daar gingen we dan.... met zo'n ieniemienie smurfje naar huis. Spannend! Hoe zou het leven er nu uit komen te zien met een zoon er bij.. Dat wisten wij zelf ook nog niet. Helaas krijg je er geen beschrijving bij en is het net als een Ikea bouwpakket, je komt altijd vol verrassingen te staan.