Goed zoals je bent

Lieve Esmée,

JIJ bent goed zoals je bent. En ik hoop dat je je dat beseft, als je daar oud genoeg voor bent. Dat wat de situatie tegen die tijd ook zal zijn, dat je weet dat het oké is. Ik hoop dat je dingen zult gaan doen, omdat jij voelt dat je het zo wílt doen. En niet omdat je denkt dat andere mensen van jou verwachten dat je het zó doet.

Een wijze les, van jou soms niet zo wijze mama. Want soms moet de ervaring je eerst dingen leren. En dat is óók niet erg. Dat brengt me gelijk bij wijze les nummer twee van vandaag; Dat je soms eerst moet vallen, om te beseffen dat je via een andere weg misschien niet gestruikeld zou zijn. Dat weet je dan maar weer voor de volgende keer. Dat je beter dat andere pad kunt kiezen. Dat pad zal misschien wat hobbelig zijn en er lastiger uit zien, door al z’n obstakels en bochten. Maar bij het pad, wat van te voren zo makkelijk leek, ben je de vorige keer gestruikeld. En wie zegt jou, dat dat deze keer misschien niet weer zal gebeuren? Dus hup, dat pad met zijn obstakels en bochten, brengt jou uiteindelijk wel aan het einde van dát pad. Jij kan dat! Heb vertrouwen! En vanuit daar, zul je weer een ander pad gaan bewandelen. Zo gaan die dingen. Maar weet dat er altijd mensen zijn die mét jou dat pad bewandelen. Sommigen zullen tussendoor een andere afslag nemen, maar anderszijds zullen er ook mensen zich bij jou voegen. Ik weet: jij komt er wel! Wij komen er wel. Ik durf vol overtuiging te zeggen: het zal een ‘bumpy ride’ gaan worden, maar ik voel me gezegend dat ik deze met jou mag gaan maken.

Kusjes,

Mama (die een beetje te filosofisch heeft geschreven, maar het staat al in je dagboek, dus hè…)